Αγριμόνιο, το βότανο που θεραπεύει όλες τις λοιμώξεις που εμμένουν!

Aγριμόνιο το ευπατόριο και
Α) ας το περιγράψουμε:
Το συναντούμε σε μέρη που διατηρούν υγρασία.
Έχει μακριά,
μαύρη και κάπως ξυλώδη ρίζα η οποία έχει ένα γλυκό άρωμα ιδιαίτερα την άνοιξη…
Έχει όρθιο,
κυλινδρικό και ελαφρώς τραχύ κορμό, ο οποίος ανεβαίνει περίπου στα εβδομήντα εκατοστά ύψος – ως επί το πλείστον – χωρίς διακλαδώσεις…
Τα φύλλα του είναι σκούρα πράσινα, διατεταγμένα το ένα απέναντι στο άλλο.
Είναι πολυάριθμα με αισθητή διαφορά στο μέγεθος και στον πλούτο των μικρότερων φύλλων που αναβλύζουν ανάμεσά τους.
Έτσι παρατηρούμε  τα κύρια φύλλα να αυξάνονται σε μέγεθος προς την κορυφή όπου και έχουν 2,5 έως 3,5 cm μήκος με
επιμήκες – ωοειδές σχήμα
χνουδωτά με όμορφο οδοντωτό- δαντελωτό τελείωμα…
Παρατηρούμε επίσης τα στελέχη που είναι κοντά στο έδαφος να φτάνουν συχνά τα 15 cm μήκος, ενώ όσο πλησιάζουν στην κορυφή μικραίνουν φτάνοντας περίπου τα 3cm
Τα ψηλότερα έχουν πολύ λιγότερα φυλλαράκια από τα χαμηλότερα τα οποία – φυλλαράκια – με τη σειρά τους ποικίλουν και αυτά πολύ σημαντικά σε μέγεθος, καθώς
εκτός από τα έξι με οκτώ μεγάλα πλευρικά και του ενός στην κορυφή, ανάμεσα είναι πλαισιωμένα με αρκετά άλλα που είναι πολύ μικρότερα…
Τα λουλούδια του τα οποία βρίσκονται σε άνθιση από τον Ιούνιο έως τις αρχές Σεπτεμβρίου, αν και μικρά είναι πολλά σε αριθμό, διατεταγμένα σε επιμήκη βότρυ…
Έχουν πέντε εμφανή πέταλα τα οποία είναι σε σχήμα αυγού και κάπως στενά σε αναλογία με το μήκος τους…
Έχουν ένα φωτεινό χρυσοκίτρινο χρώμα και
εκπέμπουν μια δροσερή και πικάντικη μυρωδιά όπως αυτή που εκπέμπουν τα βερίκοκα…
Οι καρποί του είναι χνουδωτοί και έχουν την ιδιότητα να προσκολλώνται σε οτιδήποτε ακουμπούν, ακόμα και στα ρούχα των περαστικών, σαν να θέλει να τους “συνοδέψει”,  ιδιότητα που του έχει χαρίσει και το όνομα “φιλάνθρωπο”…
Το σύνολο του βοτάνου είναι βαθύ πράσινο και έχει μια ελαφρώς αρωματική μυρωδιά…
Έχει γεύση πικρή και στυφή, αλλά παράλληλα δροσιστική, χαρακτηριστικά που καθιστούσαν το αγριμόνιο περιζήτητο ρόφημα και πρόσθετο του τσαγιού καθώς του έδινε
μια ιδιαίτερη λεπτή αρωματική γεύση…
Άλλο ένα χαρακτηριστικό του αγριμόνιου είναι η κίτρινη χρωστική ουσία που παράγεται από αυτό και η οποία είχε χρησιμοποιηθεί πολύ στο παρελθόν για να βάφουν τα μάλλινα όταν ήθελαν να τους δώσουν αυτό το βαθύ όμορφο κίτρινο χρώμα του αγριμόνιου.
Όταν μαζεύεται τον Σεπτέμβριο, το χρώμα που δίνει το αγριμόνιο είναι χλωμό, αργότερα όμως, μέσα στη χρονιά, το χρώμα παίρνει μια πιο σκούρα απόχρωση, η οποία δίνει στα μάλλινα το βαθύ κίτρινο χρώμα.
Το αγριμόνιο θα το βρούμε να φύεται εν αφθονία σχεδόν παντού
– σε ξηρούς και φτωχούς σε θρεπτικά στοιχεία λειμώνες
– σε αργιλώδη και ασβεστολιθικά μέρη 
– ακόμη και σε βουνά μέχρι 1500μ ύψος και τα αιγοπρόβατα όπου το βρουν το απολαμβάνουν, όμως τα βοοειδή,
τα άλογα και οι χοίροι το αφήνουν ανέγγιχτο.
Β) ας δούμε κάποια ιστορικά στοιχεία 
Το αγριμόνιο πήρε το όνομά του – αγριμόνιο – από τη λέξη “αγρός” και “μένω” δηλαδή αυτό που μένει στους αγρούς – αγριμόνιο
Την ονομασία “ευπατόριο” του την έδωσε ο Διοσκουρίδης για να τιμήσει τον Μιθριδάτη τον Ευπάτορα…
Ο Διοσκουρίδης όπως και
ο Πλίνιος ο Πεσβύτερος χρησιμοποιούσαν το αγριμόνιο εκτός από τις παθήσεις των ματιών και για την θεραπεία του ήπατος
για τα τσιμπήματα εντόμων και φιδιών
για τη διάρροια
για διαταραχές της  χοληδόχου κύστεως
και για παθήσεις των νεφρών…
     Μελετώντας παλιά ιατρικά χειρόγραφα οι ερευνητές, βρήκαν το αγριμόνιο να περιγράφεται σαν ένα μαγικό βότανο με τεράστια επουλωτική δράση, και να συστήνεται για τη θεραπεία των κονδυλωμάτων,
των ελκών και σχεδόν όλων των πληγών, όπως πληγές από πυροβόλα όπλα και δαγκώματα
Το χρησιμοποιούσαν σε συνδυασμό με την αρτεμισία για τους πόνους της πλάτης και της μέσης…
Εκτός από την αρχαιότητα συναντάμε το αγριμόνιο και κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης.
Τον 15ο αιώνα αποτελούσε το κύριο συστατικό του “eau d’arquebusade”…
το “eau d’arquebusade” ήταν ένα ισχυρό επουλωτικό νερό, ιδανικό για την θεραπεία και επούλωση των πληγών από τα πυροβόλα όπλα της εποχής εκείνης στα πεδία των μαχών, τα περίφημα arquebus, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται από τον Philip de Comines, στην αφήγησή του για τη μάχη του Morat το 1476.
     Το θεραπευτικό αυτό νερό εφηύραν και παρασκεύασαν οι μοναχοί, όταν ο βασιλιάς Φραγκίσκος Α τους έδωσε εντολή να αναπτύξουν μια θεραπεία για να επουλωθούν οι πληγές που προκαλούνταν από τα μουσκέτα – arquebuseς – των οποίων οι πληγές θεραπεύονται δύσκολα…
Οι μοναχοί παρασκεύασαν το ιαματικό νερό, το οποίο υπήρξε μια εξαιρετική θεραπεία
– για μώλωπες
– για τη διάλυση του πηγμένου αίματος
– για τη διάλυση των όγκων, οι οποίοι συμβαίνουν σε κατάγματα και εξαρθρώσεις
– για την πρόληψη και τη θεραπεία της γάγγραινας
– για να καθαρίσει και να θεραπεύσει έλκη και πληγές ιδιαίτερα εκείνων που προκαλούνται από τα πυροβόλα όπλα της εποχής…
Στη Γαλλία, το eau de arquebusade εξακολουθεί και σήμερα να παρασκευάζεται και όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι εταιρείες παρασκευής, είναι ένα φυσικό απόσταγμα 75 κορυφαίων αρωματικών και φαρμακευτικών βοτάνων, τα περισσότερα από τα οποία συγκεντρώνονται στις Ελβετικές Άλπεις.
Και ερχόμαστε στην Αναγέννηση που το αγριμόνιο αποκτά μαγικές δυνάμεις και μυθικές ιδιότητες.
Χαρακτηριστικά έλεγαν πως αν τοποθετηθεί κάτω από το κεφάλι ενός ανθρώπου προκαλεί βαρύ ύπνο μέχρι αυτός να θεραπευτεί, χωρίς όμως να του αποδίδονται ναρκωτικές ιδιότητες.
Το βρίσκουμε να το χρησιμοποιεί ο μεγάλος βοτανολόγος και γιατρός Nicholas Culpeper, ο οποίος συνιστούσε τα ροφήματα του αγριμόνιου για την ουρική αρθρίτιδα και ένα μείγμα από έγχυμα και αφέψημα του βοτάνου για την θεραπεία όλων των πληγών.
Επίσης δήλωνε πως το βότανο θεράπευε τους κολικούς,
καθάριζε την αναπνοή και ανακούφιζε από τον βήχα- έκαναν ισχυρό έγχυμα με αποξηραμένο βότανο – στέλεχος, φύλλα και λουλούδια – για γαργάρες για τα προβλήματα του λαιμού και το βήχα.
Συναντάμε το αγριμόνιο να αναφέρεται  στο παλιό αγγλικό ιατρικό κείμενο Leechbook Bald ( γνωστό και ως Medicinale Anglicum) σαν ιδανικό ίαμα για την ανδρική ανικανότητα.
Συγχρόνως το αγριμόνιο συμπεριλήφθηκε στο εγχειρίδιο London Materia Medica, ως ισχυρότατο επουλωτικό βότανο, αν και εξακολουθεί να εκτιμάται  ως ήπιο στυπτικό και τονωτικό, χρήσιμο σε βήχα, διάρροια και στα προβλήματα των εντέρων.
Το εγχειρίδιο London Materia Medica εκδόθηκε το 1847 και περιείχε καταχωρήσεις για τις φαρμακευτικές ουσίες που προέρχονται από τα βότανα, τα μέταλλα και τα ζώα που χρησιμοποιούνταν στη Βρετανία εκείνη την εποχή. 
Και βέβαια το αγριμόνιο είναι γνωστό τους Ινδιάνους της Αμερικής και του Καναδά, οι οποίοι το χρησιμοποιούν με μεγάλη επιτυχία σε πυρετούς.

Αγριμόνιο το ευπατόριο, το ιδανικότερο βότανο για όλους εκείνους τους ανθρώπους που κρύβουν τις ανησυχίες τους πίσω από ένα χαμόγελο.

Επίσης το συναντάμε σε πολλές άλλες περιοχές, όπου παρασκεύαζαν ένα ποτό το οποίο ονόμαζαν “το ποτό της άνοιξης” χάρη στην ευωδιά του και στις αρετές του,
για να συναντήσουμε, μετά από χρόνια, στις αρχές του 20ου αιώνα να συμπεριλαμβάνεται στα περίφημα ανθοϊάματα- Flower Remedies – του dr Edward Bach.
Το θαυμάσιο αυτό βότανο, το αγριμόνιο, ο σπουδαίος αυτός γιατρός και βακτηριολόγος  το  συνιστούσε για τους ανθρώπους που εμφανίζονται πάντα ξένοιαστοι και αστείοι, αλλά η ξεγνοιασιά τους αυτή είναι μια μάσκα για να κρύψουν τις ανησυχίες τους και τους πραγματικούς εσωτερικούς τους σκοτεινούς φόβους και
ταλαιπωρίες, αισθήματα τα οποία προσπαθούν  να κρύψουν από τον εαυτό τους αλλά και τους άλλους,
για τους ανθρώπους που κρατούν τα προβλήματά τους κρυμμένα κάτω από μια μάσκα απόλαυσης και ευτυχίας,
για τους ανθρώπους, οι οποίοι αστειεύονται και γελάνε απλά και μόνο για να κρύψουν τους πραγματικούς φόβους τους,
για τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν θέλουν να είναι ποτέ μόνοι και επιδιώκουν πάντα την συντροφιά για να αποσπάνε την προσοχή τους από τα πραγματικά τους προβλήματα,
για τους ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν να αγνοήσουν τη σκοτεινότερη πλευρά της ζωής τους και
προτιμούν να κάνουν εύκολα πράγματα παρά να κάτσουν να αντιμετωπίσουν τους σκοτεινούς τους φόβους!
Το αγριμόνιο του dr Edward Bach είναι για την αρχετυπική μορφή του ανθρώπου που υποδύεται τον κλόουν, ενώ μέσα του είναι γεμάτος ταλαιπωρία και αγωνία,
αλλά εξακολουθεί να είναι η ζωή και η ψυχή της ομάδας…
Το ίαμα αυτό του dr Edward Bach που προέρχεται από το αγριμόνιο βοηθάει τα άτομα με τα παραπάνω προβλήματα να είναι πραγματικά εύθυμα και να δείχνουν τα πραγματικά συναισθήματά τους, ανοιχτά, να μπορούν να δεχτούν και τη λιγότερο ευχάριστη πλευρά της ζωής και η χαρά τους να προέρχεται από μια πραγματική αίσθηση αυτο-αποδοχής και από πραγματική εσωτερική χαρά…
Γ) ας δούμε τα συστατικά που συνθέτουν το αγριμόνιο
Τα δραστικά συστατικά του αγριμόνιου περιέχονται στους ανθοφόρου βλαστούς,
στα φύλλα και
στα άνθη του και ανάμεσά τους θα βρούμε:
flavonoids – 1,2%,
tannins – 10%,
aromatic acids,
triterpenes – 1,5%,
coumarins,
terpenoids,
glycosides – και πιό αναλυτικά:
-. flavonoids όπως η hyperoside
η luteolin,
η apigenin,
η quercetin,
η isoquercitrin
η kaempferol,
η rutin – η rutin έχει αντιυπερτασικές,
αντικαρκινικές,
αντισηπτικές ιδιότητες, αυξάνει την αποτελεσματικότητα της βιταμίνης C και καταστέλλει τη συσσώρευση αιμοπεταλίων, εμποδίζοντας έτσι τον σχηματισμό θρόμβων αίματος,
η isovitexin
και
η flavonol, glycoside Tiliroside.
Τα flavonoids ανήκουν σε μια εκτεταμένη ομάδα πολυφαινολών με  πολλές βιολογικές δραστηριότητες, όπως αντιφλεγμονώδεις,
αντικαρκινικές,
αντιιικές,
αντιβακτηριακές,
αντισπασμωδικές,
αντιαθηροσκληρωτικές και αντιθρομβωτικές, επουλωτικές και νευροπροστατευτικές.
-. phenolic acids, όπως οι polyphenolic ενώσεις:
chlorogenic acid
caffeic acid
ellagic acid
p-hydroxybenzoic acid
protocatechuic acid
homoprotocatechuic acid
genitisic acid
vanillic acid
salicylic acid
p-coumaric acid
ferulic acids
3-O-p-coumaroylquinic acid, 4-O-caffeoylquinic
acid
5-O-caffeoylquinic acid
-. carboxylic esters όπως το agrimophol, το οποίο είναι ισχυρό αντικαρκινικό και ισχυρό ανθελμινθικό και δρα κατά του παρασίτου Onchocerca volvulus που προκαλεί την onchocerciasis*, πολλών κοινών βακτηρίων, όπως ο E. coli,
ο Staphylococcus και άλλων, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη δυσεντερία και τον τυφοειδή πυρετό, αλλά και του candida albicans ή trichomonas, που είναι υπεύθυνα για τις κολπίτιδες,
-. polyphenols, όπως οι ισχυρότατες ellagitannins, οι οποίες έχουν ισχυρές αντιοξειδωτικές,
αντιμικροβιακές και αντιφλογιστικές ιδιότητες.
Από τις ellagitannins του αγριμόνιου ξεχωρίζουν η potentillin,
η pedunculagin, η οποία έχει ισχυρή αντιβακτηριακή δράση κατά του Helicobacter pylori και
η agrimoniin, η οποία έχει ισχυρές αντικαρκινικές ιδιότητες μεταξύ πολλών άλλων ευεργετικών ιδιοτήτων,
άλλο ένα ισχυρό στοιχείο του αγριμόνιου είναι το ellagic Acid.
Τα βότανα  παράγουν ellagic Acid πριν το μετατρέψουν σε ellagitannins.
Τα υψηλότερα επίπεδα ellagic Acid βρίσκονται στις φράουλες,
στα κράνμπερι,
στα σμέουρα και στα σταφύλια και έχει ισχυρές αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές ιδιότητες, οι οποίες αναστέλλουν τη δέσμευση ορισμένων καρκινογόνων ουσιών όπως νιτροζαμίνες
-. triterpene glycosides, όπως  το euscapic acid,
το tormentic acid και
phenolic acids
Επίσης στο αγριμόνιο θα βρούμε  σίδηρο,
βιταμίνες του συμπλέγματος Β,
βιταμίνη Κ, και 
βιταμίνη C.
Δ) ας δούμε και τις ιδιότητές του οι οποίες είναι:
αντιβακτηριακές
αντι-ιικές -ισχυρή αντιιική δράση έναντι της ηπατίτιδας Β (HBV)
αντιδιαρροϊκές -ισχυρές
αποσυμφορητικές  
αντιφλεγμονώδεις
αναλγητικές
αντιοξειδωτικές
αντι-μεταλλαξιογόνες και αντικαρκινικές
αντιδιαβητικές – ισχυρές
αντιεμετικές
ανθελμινθικές
ανοσορυθμιστικές και ανοσοενισχυτικές
αντιαθηροσκληρωτικές
αγγειοδιασταλτικές
αντιθρομβωτικές και αντιπηκτικές
αντιδιαβητικές
διουρητικές
επουλωτικές -ισχυρές 
εφιδρωτικές
ηπατοπροστατευτικές
νευροπροστατευτικές
στυπτικές – ισχυρές
τονωτικές
χολαγωγές 
Ε) ας δούμε και τις φαρμακευτικές ιδιότητες του αγριμόνιου σήμερα
Το αγριμόνιο είναι ένα πανίσχυρο βότανο με ευρύ φάσμα δράσεων και χρήσεων και εντάσσεται στην ομάδα των βοτάνων, τα οποία είναι ιδανικά για τα προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος,
του κυκλοφορικού συστήματος,
του πεπτικού συστήματος,
του ουροποιητικού συστήματος και
του δέρματος, με ισχυρό αντιφλεγμονώδες,
αντιιικό,
αντιβακτηριακό και αναλγητικό δυναμικό.
Τα εναέρια μέρη του αγριμόνιου χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική, για την παρασκευή εγχυμάτων,
αφέψημα ή βαμμάτων – υδροαλκοολικά εκχυλίσματα- λόγω των αντιοξειδωτικών,
αντιφλεγμονωδών, στυπτικών,
επουλωτικών και
διουρητικών ιδιοτήτων τους
Αναλυτικά το αγριμόνιο:
– είναι ιδανικό και αποτελεσματικό ίαμα σε περιπτώσεις βλεννώδους κολίτιδας και αποτελεί από τις πρώτες
επιλογές μεταξύ των βοτάνων για την σκωληκοειδίτιδα,
– σαν στυπτικό και ήπια πικρό βότανο είναι μια χρήσιμη θεραπεία για τη διάρροια – ιδανικό ίαμα για την παιδική διάρροια –
– είναι ιδανικό και αποτελεσματικό ίαμα για την δυσπεψία και γενικά για όλα τα προβλήματα του πεπτικού συστήματος, ενώ παράλληλα
δίνει τον τόνο στο σύστημα να προωθεί και να διαχειρίζεται σωστά την αφομοίωση των τροφίμων…
– ενδείκνυται για την ακράτεια ούρων, ενώ
– το ισχυρό του αφέψημα είναι ιδανικό για
γαστεντερίτιδες
κυστίτιδες
πέτρες στη χολή και στα νεφρά…
– το εκχύλισμα των βλαστών και των φύλλων του έχει αντι-ιική δράση και σε έρευνες παρατηρήθηκε αναστολή του ιού της ηπατίτιδας Β 
και του HBV
– αντιμετωπίζει άμεσα κρυολογήματα,
καταροή,
βήχα,
γρίπη και βρογχίτιδα, καθώς σαν εφιδρωτικό,
αναλγητικό,
ανοσορυθμιστικό,
ανοσοενισχυτικό και αντιιικό βότανο που είναι, ρίχνει τον πυρετό,
ανακουφίζει από τον πόνο, ενώ ταυτόχρονα παρέχει και ανοσοενισχυτικές ιδιότητες,
– είναι ιδανικό και αποτελεσματικό ίαμα για την ανακούφιση και θεραπεία του πονεμένου λαιμού,
για τις αμυγδαλίτιδες,
για τις λαρυγγίτιδες και
γενικά για τις φλεγμονές του στόματος,
του φάρυγγα και
των πνευμόνων.
– αντιμετωπίζει άμεσα τις άφθες του στόματος και τις μυκητιάσεις,
– καταπολεμά το άσθμα
– συμβάλει τη θεραπεία ρευματικών παθήσεων
– συμβάλει στη θεραπεία της ημικρανίας
– έχει δοκιμαστεί για τη θεραπεία του ίκτερου και άλλων προβλημάτων του ήπατος και του σπλήνα
– ενισχύει τα λευκά αιμοσφαίρια για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τα διάφορα μικρόβια
– το ισχυρό του αφέψημα και οι αλοιφές του, αναστέλλουν άμεσα την αιμορραγία, επουλώνουν τις πληγές και τις πληγές κατακλίσεως,
θεραπεύει μώλωπες και φλεγμονές του δέρματος όπως έκζεμα,
ψωρίαση,
εξανθήματα,
κηλίδες,
 σπυράκια.
– είναι ιδανικό για τα τσιμπήματα των εντόμων και διαφόρων τραυματισμών του δέρματος, όπως π.χ αν μπει ένα αγκάθι στο χέρι μας, μπορούμε να κάνουμε επάλειψη με βάμμα αγριμόνιου, ώστε να φύγει το αγκάθι και να σταματήσουμε τη φαγούρα και τον πόνο
– o Stephen H. Buhner  αυτός ο  ακούραστος μελετητής και φυσιοδίφης,
ο υπέρμαχος των φυτικών φαρμάκων, αναφέρεται στην αποτελεσματικότητα του αγριμόνιου, ιδίως για  όλες εκείνες τις λοιμώξεις που εμμένουν!
– οι ισχυρές του αντιδιαβητικές ιδιότητες του παρέχουν την ικανότητα να ρυθμίζει καταπληκτικά το ζάχαρο των διαβητικών χωρίς να δημιουργεί υπογλυκαιμίες
– συμβάλλει στη θεραπεία του καρκίνου, καθώς τα εκχυλίσματα του αγριμόνιου σε μελέτες,  έδειξαν in vitro επιδράσεις αναστολής της ανάπτυξης δύο καρκινικών κυτταρικών σειρών, ενώ δεν υπήρξε καμία επίδραση στην ανάπτυξη στα φυσιολογικά κύτταρα.
– ανακουφίζει από των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης
– συμβάλλει στη θεραπεία νευροεκφυλιστικών ασθενειών, όπως η άνοια και η νόσος Alzheimer
– η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί το φρέσκο, ανθισμένο αγριμόνιο για τη θεραπεία της βρογχίτιδας.
Το αγριμόνιο το συνδυάζουμε με το χαμομήλι,
την αγκινάρα,
το μάραθο,
το γαϊδουράγκαθο,
το κένταυρο,
την αχιλλεία,
το αγριοράδικο και τη γλυκύρριζα.
ΣΤ) ας δούμε και πως χρησιμοποιούμε το αγριμόνιο
Από το αγριμόνιο χρησιμοποιούμε
α) τις ρίζες και τους σπόρους, τα οποία  κάνουμε αφεψήματα και καταπλάσματα
β) τα φύλλα του
τα λουλούδια του και τους μίσχους του, τα οποία κάνουμε εγχύματα, καταπλάσματα και κομπρέσες
γ) όλα τα μέρη του, τα οποία κάνουμε εγχύματα, αφεψήματα βάμματα, σιρόπια και αλοιφές
Τα αφεψήματα και τα εγχύματα
– τα πίνουμε, όπως σε περιπτώσεις διάρροιας και σε εντερικών διαταραχών όπου μπορούμε να πίνουμε 2 με 3 φλυτζάνια την ημέρα έγχυμα του βοτάνου
– τα κάνουμε κομπρέσες, ή ξέβγαλμα για φλεγμονές του δέρματος και για υποστήριξη της επούλωσης των πληγών,
– τα χρησιμοποιούμε για να κάνουμε γαργάρες και πλύσεις, σε προβλήματα της στοματικής κοιλότητας και του λαιμού, όπως φλεγμονές του βλεννογόνου του στόματος και του φάρυγγα,
– τα χρησιμοποιούμε στα μπάνια μας – έγχυμα από τα φύλλα του αγριμονίου στο μπάνιο ανακουφίζουν τους πονεμένους μας μύες,
Τη νωπή ή αποξηραμένη ρίζα του, όπως και τους σπόρους του κοπανισμένα, τα  κάνουμε επιθέματα και καταπλάσματα.
Με τα νωπά ή αποξηραμένα φύλλα και λουλούδια του κάνουμε -επίσης – ζεστά καταπλάσματα, τα οποία είναι ιδανικά για μώλωπες και πρηξίματα
Πως ετοιμάζουμε έγχυμα αγριμόνιου:
Σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό ρίχνουμε μία (1) κουταλιές της σούπας  ξηρό βότανο και το αφήνουμε περίπου είκοσι (20) λεπτά, σκεπασμένο.
Το ρόφημα μας είναι ιδανικό για
τις ημικρανίες,
τη δυσπεψία,
τα κρυολογήματα…
Το πίνουμε ζεστό ή κρύο
Πως ετοιμάζουμε αφέψημα αγριμόνιου:
Βράζουμε δυό (2) κουταλιές της σούπας κοπανισμένες ρίζες ή σπόρους του βοτάνου σε ένα λίτρο νερό, για 10 με 15 λεπτά από τη στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός
Πίνουμε το ρόφημά μας ζεστό ή κρύο.
Το ρόφημά μας είναι ιδανικό σε περιπτώσεις προβλημάτων της φωνής μας,
είναι ιδανικό σε περιπτώσεις ρευματικών παθήσεων και είναι ιδανικό σε περιπτώσεις φλεγμονών του δέρματος, σαν κομπρέσα ή με την πρακτική των πλύσεων.
Ζ) ας δούμε πότε και πως συλλέγουμε και αποθηκεύουμε το αγριμόνιο
Τα φύλλα
τους μίσχους και
τα λουλούδια του αγριμόνιου τα συλλέγουμε από τα τέλη της άνοιξης έως και της αρχές του καλοκαιριού, ενώ
τους καρπούς το φθινόπωρο.
Όλα τα αποξηραίνουμε σε φωτεινό ξηρό σημείο.
Οι καρποί χρειάζονται περισσότερο χρόνο από τα φύλλα και τα άνθη…
Όταν ολοκληρώσουμε την αποξήρανση τα τοποθετούμε σε γυάλινο δοχείο, το οποίο να κλείνει αεροστεγώς και τα φυλάμε σε σκοτεινό και χωρίς υγρασία ντουλάπι
Η) ας δούμε και με τι άλλα ονόματα είναι γνωστό το αγριμόνιο
Το αγριμόνιο το συναντάμε και με τα ονόματα
– ασπροζάκι
– φωνόχορτο
– αγροιμιά
– ασπροξάνη
– church steeples
– sticklewort
Το επιστημονικό διονυμικό του όνομα είναι Agrimonia eupatoria
Ανήκει στην οικογένεια των Rosaceae και
είναι του γένους Agrimonia
Θ) ας δούμε και τι πρέπει να προσέχουμε:
Το αγριμόνιο
– αντενδείκνυται σε όσα άτομα έχουν υπερευαισθησία στα φυτά της οικογένειας των Rosaceae
– αντενδείκνυται κατά την εγκυμοσύνη και τη γαλουχία
– ως φωτοευαίσθητο βότανο, το αγριμόνιο μπορεί να προκαλέσει διαφορετικούς τύπους φωτοδερματίτιδας.
     * Η onchocerciasis είναι μια παρασιτική ασθένεια που προκαλείται από το ινώδες σκουλήκι Onchocerca volvulus και μεταδίδεται από επανειλημμένα τσιμπήματα μολυσμένων μαύρων μυγών ( Simulium spp.).
Αυτές οι μύγες αναπαράγονται κατά μήκος ρευμάτων ποταμών και ρυακιών, κοντά σε απομακρυσμένα χωριά που βρίσκονται κοντά σε εύφορη γη όπου οι άνθρωποι βασίζονται στη γεωργία.
Η onchocerciasis εμφανίζεται κυρίως σε τροπικές περιοχές και πάνω από το 99% των μολυσμένων ανθρώπων ζουν σε 31 χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, αλλά θα τη βρούμε και στη Βραζιλία, τη Βενεζουέλα  και την Υεμένη.