Μπαχάρι – και πρέπει να το τρίψουμε τη στιγμή που θα χρειαστεί να το γευτούμε.
Όλη του η γεύση και το μυστηριώδες άρωμά του που θυμίζει μασχοκάρυδο,
κανέλα και γαρίφαλο αναδύεται τη στιγμή που το τρίβουμε.
Οι Άγγλοι το 1621, όταν το πρωτοσυνάντησαν, μαγεύτηκαν μαζί του και το ονόμασαν allspice νομίζοντας πως είναι συνδυασμός των τριών μπαχαρικών
Είναι γνωστό και ως ινδικό πιπέρι και έρχεται δεύτερο μετά το γαρίφαλο όσον αφορά την περιεκτικότητά του σε αντιοξειδωτικά στοιχεία.
Και, ναι το κόβουμε τα από δέντρα!
Από τα “μπαχαρόδενδρα”
Το φρέσκο μπαχάρι – οι καρποί του δέντρου Pimenta dioica – που έχουν το μέγεθος και το χρώμα του αρακά όταν ωριμάσουν πλήρως χάνουν το άρωμά τους γι’ αυτό
οι μπαχαρο-παραγωγοί τα μαζεύουν άγουρα.
Για να πάρουν το γνωστό μας καφεκόκκινο χρώμα τα αφήνουν απλωμένα στον ήλιο περίπου δέκα μέρες για να ξεραθούν.
Τα φρέσκα φύλλα του δέντρου είναι παρόμοια στην υφή με τα φύλλα δάφνης και τα προσθέτουμε στο μαγείρεμα και στη συνέχεια, τα αφαιρούμε πριν από το σερβίρισμα.
Σε αντίθεση με τα φύλλα της δάφνης, χάνουν πολλή από τη γεύση τους όταν στεγνώσουν και αποθηκευθούν, αυτός είναι και ο λόγος που δεν περιλαμβάνονται στο εμπόριο.
Τα φύλλα και το ξύλο του συχνά χρησιμοποιούνται για το κάπνισμα των κρεάτων, εκεί όπου το μπαχάρι είναι τοπική καλλιέργεια.
Το μπαχάρι μπορούμε να το βρούμε και σε αιθέριο έλαιο.
Το μπαχάρι -πάντα σε κόκκους- το συντηρούμε σε ερμητικά κλεισμένα γυάλινα βάζα.

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr

Share: