Μιά συνταγή και μιά ιστορία:Κρεμμυδόσουπα,πεντανόστιμη και απολαυστική,ιδανική για τα κρύα του χειμώνα.

Κρεμμυδόσουπα,μια εξαιρετική σούπα, πεντανόστιμη,απολαυστική,με πλήθος θρεπτικά συστατικά ιδανική για τα κρύα του χειμώνα

Η επιλογή των υλικών και η παρασκευή των φαγητών είναι μιά από τις πολλές μου αδυναμίες και ευχάριστες ασχολίες ,αρκεί να έχω χρόνο και να μην πιέζομαι!
Από τα αγαπημένα μου πιάτα είναι το καλοκαίρι οι ντοματόσουπες και το χειμώνα οι σούπες με λαχανικά!
Μιά από τις χειμωνιάτικες αγαπημένες μου σούπες είναι και η κρεμμυδόσουπα!
Η κρεμμυδόσουπα χρονολογείται από αρχαιοτάτων χρόνων και ήταν γνωστή σε πολλούς αρχαίους λαούς όπως στους αρχαίους Ρωμαίους από τους οποίους έχουν διασωθεί και συνταγές.
Εκεί όμως που διέπρεψε ήταν στη Γαλλική επαρχεία,εξ’ου και το όνομά της στα γαλλικά soupe à l’oignon à la lyonnaise – από τη Λυών την μεγάλη επαρχιακή πόλη της Γαλλίας.
Αναφέρεται δε πως  η παλαιότερη συνταγή για τη Γαλλική κρεμμυδόσουπα είναι σε ένα βιβλίο γραμμένο από τον Alexander Dumas τον Γάλλο συγγραφέα του Κόμη Μοντεχρήστου και των Τριών Σωματοφυλάκων
Ο Alexander Dumas – ο διάσημος συγγραφέας ήταν και ένας παθιασμένος Gourmet και αυτό αποτυπώθηκε σε δυό βιβλία που έγραψε για την Γαλλική κουζίνα.
Το ένα από αυτά είναι το “Grand dictionnaire de cuisine” όπου στην αγγλόφωνη έκδοσή του με τίτλο “Grand dictionnaire de cuisine by Dumas” αναφέρεται η συνταγή της κρεμμυδόσουπας γνωστής ως “à l’oignon à la Stanislas” και η ιστορία πίσω από τη φήμη της.
Η ιστορία είναι η εξής:
Σε ένα από τα ταξίδια του στη Luneville στις Versailles όπου πήγαινε κάθε χρόνο για να επισκεφθείτε την κόρη του ο πρώην βασιλιάς της Πολωνίας Stanislas Leszczynski σταμάτησε σε έναν ξενώνα στο Château de Lunéville να ξεκουραστεί.
Εκεί τον σερβίρισαν κρεμμυδόσουπα ,αυτό ήταν…
Ο βασιλιάς μαγεύτηκε και αποφάσισε να μάθει – αυτός ένας βασιλιάς – να μαγειρεύει,με βασιλική τέχνη, τη δική του κρεμμυδόσουπα
Αφού λοιπόν έβαλε τη ρόμπα του η Αυτού Μεγαλειότης του, κατέβηκε στην κουζίνα και μαζί με τον επικεφαλής έμαθε πως γίνεται η κρεμμυδόσουπα.
Τίποτα δεν σταμάτησε τον μεγαλειότατο από το έργο του,ούτε τα δάκρυα από τα κρεμμύδια,ούτε ο καπνός
ούτε η μυρωδιά τον κρεμμυδιών.
Και να πως μαγείρεψε ο Stanislas την κρεμμυδόσουπά του:
– πήρε ψωμί και αφαίρεσε τα πολύ σκληρά κομμάτια από την κόρα του
– το έκοψε σε μεγάλα κομμάτια -σαν τις σημερινές φέτες να πούμε – και τις έβαλε στη φωτιά να ζεσταθούν και από τις δυό πλευρές ελαφριά.
– όταν ζεστάθηκαν τα κομμάτια του ψωμιού του τα πασάλειψε με φρέσκο βούτυρο και τα έβαλε πάλι στη φωτιά να ροδίσουν πάλι και από τις δυό πλευρές.
– μόλις ρόδισαν καλά και από τις δυό πλευρές τα έβαλε σε ένα πιάτο ,ενώ παράλληλα τα κρεμμύδια του τηγανίζονταν με φρέσκο βούτυρο.
– μόλις τα κρεμμύδια – αφού τα ανακάτευε συνέχεια – πήραν ένα όμορφο χρυσό-καφέ χρώμα τα
έβαλε απάνω τα ροδοψημένα κομμάτια του ψωμιού και
– προσέχοντας να μην του καεί το κρεμμύδι πρόσθεσε τα κομμάτια του ψωμιού,τα περιέλουσε με βραστό νερό
– πρόσθεσε από τα καρυκεύματα που είχε και
– άφησε τη σούπα του να σιγοβράσει για τουλάχιστον δεκαπέντε λεπτά πριν τη σερβίρει.
Και έτσι από τότε έχουμε την περίφημη σούπα του Στανισλάς – “à l’oignon à la Stanislas”
Άλλοι θρύλοι λένε πως η γαλλική κρεμμυδόσουπα ξεκίνησε απ’ τον Λουδοβίκο ΧV όταν κάποιο απόγευμα μετά το κυνήγι πείνασε και στο στο κυνηγετικό περίπτερο τα μόνα υλικά που ήταν διαθέσιμα ήταν
βούτυρο
κρεμμύδια και
σαμπάνια – μάλλον εκείνο το απόγευμα τα ζωάκια του δάσους ήταν πάρα πολύ τυχερά –
και καθότι πεινασμένος ο βασιλιάς μας αυτοδημιούργησε και παρασκεύασε την soupe à l’oignon.
Άλλες ιστορίες αποδίδουν την πατρότητα της σούπας στον Louis XIV.
Βέβαια από ότι αναφέρουν διάφορα ιστορικά βιβλία η soupe à l’oignon à la lyonnaise ήταν ένα βασικό πιάτο των σκληρά εργαζόμενων εργατών των φτωχών συνοικιών της Λυών και μάλιστα των canuts,οι οποίοι ήταν καταπονημένοι και κακοπληρωμένοι υφαντές και υφάντρες της μεταξουργίας της Λυών.
Οι άνθρωποι αυτοί δούλευαν 18 ώρες την ημέρα και χρειάζονταν
ζεστό
πλούσιο
και φθηνό φαγητό που θα τους στήριζε όλες αυτές τις ώρες της σκληρής δουλειάς.
Έτσι δημιουργείται η κρεμμυδόσουπα.
Οι γυναίκες των φτωχών και σκληρά εργαζομένων αυτών ομάδων – όπως οι περισσότερες άλλωστε γυναίκες – κατανόησαν μέσα από την εμπειρία τους τη θρεπτικότητα των οικονομικών αυτών πιάτων που για βάση τους είχαν φτηνά και καθημερινά τρόφιμα τα οποία είχαν μάθει να εκμεταλλεύονται.
Σίγουρα παρατήρησαν τη βοήθεια που τους προσέφεραν αυτά τα γεύματα ώστε να αντέχουν τα εξαντλητικά ωράρια στους αργαλειούς και οι κρεμμυδόσουπες έγινα τα κυρίως γεύματα των οικογένειών τους και αυτών των ίδιων.
Στην κυριολεξία η κρεμμυδόσουπα ήταν ζωμός από τα παραδοσιακά πιάτα των Γάλλων τα pot-au-feu πάνω στον οποίο έβαζαν ψημένα κομμάτια μπαγιάτικου ψωμιού έβαζαν πάνω στο ψωμί ότι τυρί είχαν και το έψηναν.
Έτσι
αυτό σιγά-σιγά έγινε παράδοση και το ζεστό και θρεπτικό αυτό φαγητό με τα ταπεινά υλικά ζέσταινε τις κρύες νύχτες τους εργάτες πριν γυρίσουν πάλι στους αργαλειούς.
Οι κρεμμυδόσουπες εκείνων των καιρών δεν είχαν ζωμούς από ακριβά κρέατα και ακριβά τυριά,
αυτά προστέθηκαν αργότερα από τους μεγάλους σεφ που έκαναν την κρεμμυδόσουπα ένα γκουρμέ και ακριβό πιάτο των ακριβών εστιατορίων.
Βέβαια η κρεμμυδόσουπα μαγειρεύεται στα περισσότερα σπίτια των περισσότερων πόλεων της Ευρώπης τις κρύες μέρες του χειμώνα σε πολλές – πολλές παραλλαγές.
Και έτσι φτάνουμε στη σημερινή κρεμμυδόσουπα που τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι:
1) το καραμέλωμα των κρεμμυδιών
2) ο συνδυασμός τους με ζωμό κρέατος ή με ζωμό λαχανικών
3) οι γκρατιναρισμένες φέτες μπαγιάτικου ψωμιού με τυρί της αρεσκείας του καθενός.
Άλλα υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι:
το αλεύρι – για το πύκνωμα του ζωμού,
το λευκό κρασί,
το κονιάκ,
η δάφνη,
το πιπέρι,
το τζίντζερ,
το αλάτι – φυσικά,
κρόκοι αυγών,
το θυμάρι ,
το σκόρδο,
το κουρκούμι – που εκτός της ιδιαίτερης γεύσης και των θαυμάσιων θρεπτικών συστατικών προσθέτει στην κρεμμυδόσουπα ένα άψογο κίτρινο – χρυσό χρώμα.
             Η δική μου κρεμμυδόσουπα
Και θα χρειαστούμε – η ποσότητα που θα παρασκευάσουμε είναι για τέσσερα με πέντε άτομα –
– ένα ποτήρι του κρασιού λάδι
– ένα κουταλάκι του γλυκού αλεύρι βρώμης
– ένα κιλό καθαρισμένα ανάμικτα κρεμμύδια – λευκά,κόκκινα και ντόπιες ποικιλίες – κομμένα σε φέτες ή ροδέλες
– ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι θυμαριού ή ανθέων
και
– μια κουταλιά της σούπας ακατέργαστη ζάχαρη ζαχαροκάλαμου για να καραμελώσουμε τα κρεμμύδια
– 200 ml γλυκό λευκό κρασί
– ένα κουταλάκι του γλυκού θυμάρι τριμμένο 
– δύο μεγάλα φύλλα δάφνης
– ενάμιση lt περίπου ζωμό λαχανικών
– δύο σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένο
– 20 ml. κονιάκ
– μπαγιάτικο ψωμί ολικής άλεσης με προζύμι κομμένο σε 8-12 φέτες
– 100 γρ. ελληνική γραβιέρα – όποια προτιμάμε – τριμμένη
Και
προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στους 160º βαθμούς C
και
προετοιμάζουμε τη σούπα μας ως εξής:
Βάζουμε την κατσαρόλα για τη σούπα μας στο μάτι της κουζίνας με
λάδι,τόσο όσο να σκεπαστεί ο πάτος της,να ζεσταθεί αρκετά αλλά όχι να κάψει.
Μόλις το λάδι μας είναι έτοιμο ρίχνουμε τα κρεμμύδια και ανακατεύουμε κάθε λίγο, με ξύλινη κουτάλα πάντα, σε χαμηλή φωτιά μέχρι τα κρεμμύδια μας να πάρουν ένα χρυσό-καφέ χρώμα – προσοχή δεν πρέπει να καούν αυτή η διαδικασία θέλει υπομονή – θα χρειαστούν περίπου είκοσι λεπτά με μισή ώρα για να είναι έτοιμα.
Παράλληλα ετοιμάζουμε το ψωμί μας:
Σε ένα κατάλληλο ταψί βάζουμε τις φέτες του ψωμιού μας να φρυγανιστούν καλά και να πάρουν χρώμα ώστε να μην διαλυθούν όταν τις προσθέσουμε στη σούπα μας – και από τις δυό πλευρές.
Μόλις είναι έτοιμες τις βγάζουμε από τον φούρνο και συνεχίζουμε με τα κρεμμύδια -τα οποία δεν έχουμε αφήσει από την προσοχή μας- ρίχνοντας το μέλι πρώτα και
μετά τη ζάχαρη ενώ ανακατεύουμε συνέχεια ώστε να καραμελώσουν και να πάρουν ένα όμορφο χρυσό χρώμα και γεύση.
Προσθέτουμε αμέσως το κρασί
και
αφήνουμε λίγα λεπτά ώστε να μην έχουμε σχεδόν καθόλου υγρά και να εξατμιστεί όλο το αλκοόλ.
Και ήρθε η ώρα να προσθέσουμε το ζωμό των λαχανικών, το αλεύρι και τα μπαχαρικά μας.
Αφού τα προσθέσουμε βράζουμε τη σούπα μας για μισή ώρα ακόμα σε χαμηλή φωτιά συνεχίζοντας να ανακατεύουμε.
Την κατεβάζουμε από τη φωτιά και περιμένουμε για ένα τέταρτο της ώρας να πέσει λίγο η θερμοκρασία της.
Αφαιρούμε τη δάφνη και στη συνέχεια και αφού έχουμε προθερμάνει το γκριλ στους 220º βαθμούς C μοιράζουμε την κρεμμυδόσουπά μας σε ατομικά πυρίμαχα πήλινα σκεύη γεμίζοντάς τα σχεδόν μέχρι τη μέση τους.
Προσθέτουμε σε κάθε σκεύος δύο με τρεις – ανάλογα το μέγεθος της φέτας και του μπολ – φέτες από το ψημένο ψωμί μας και συνεχίζουμε γεμίζοντας τα σκεύη μας με την κρεμμυδόσουπά μας σχεδόν μέχρι το χείλος τους.
Πασπαλίζουμε τις φέτες του ψωμιού μας που έχουν έρθει στην επιφάνεια με πλούσια-πλούσια ποσότητα από το χοντροτριμμένο τυρί μας.
   Και φτάνουμε στο τελικό στάδιο.
Τοποθετούμε με προσοχή τα πυρίμαχα σκεύη μας κάτω από το γκριλ του φούρνου μας.
Παρακολουθούμε και το πολύ σε οκτώ με δέκα λεπτά μόλις το τυρί μας έχει λιώσει και έχει πάρει αυτό το όμορφο χρώμα που γνωρίζουμε, αποσύρουμε με προσοχή από το φούρνο, ραντίζουμε με ένα κονιάκ της αρεσκείας μας.
Σερβίρουμε σε συνδυασμό με ένα ροζέ ή κόκκινο κρασί!

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr

Διαβάστε επίσης στη botanologia.gr:Κοτόσουπα,η συνταγή της σούπας που αυξάνει την ανοσία του οργανισμού μας