Euphorbia peplus, ο περίφημος “πέπλος” του Διοσκουρίδη

Euphorbia peplus – “ένας μικρός θάμνος γεμάτος με λευκό γαλάκτωμα, ο  οποίος αποβάλλει το φλέγμα και τη χολή, όταν πίνεται σε ποσότητα ενός Οξυβάφου* μαζί με μία κοτύλη υδρόμελι” – μας λέει ο Διοσκουρίδης!
     Γαλατσίδα ή ευφορβία, ένα βότανο που το συναντάμε πολύ συχνά στους περιπάτους μας στη φύση, η Euphorbia peplus του Διοσκουρίδη και η θεραπεία του καρκίνου του δέρματος

Αλλά υπήρχαν περιπτώσεις δερματικών καρκίνων όπου οι συνήθεις θεραπείες απέτυχαν ή κρίθηκαν ακατάλληλες.
Στις περιπτώσεις αυτές οι βρετανοί γιατροί έδωσαν στους ασθενείς εκχύλισμα γαλατσίδας – Euphorbia peplus – το οποίο οι πάσχοντες άπλωσαν στις πάσχουσες περιοχές του δέρματός τους μια φορά τη μέρα.
Μετά από ένα μήνα οι περισσότερες δερματικές βλάβες είχαν εξαφανιστεί πλήρως και κανένα ίχνος του όγκου δεν διακρινόταν στις σχετικές κλινικές εξετάσεις.

Σε πολλά γραπτά Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, όπως στον Ηρόδοτο, παρατηρούμε ότι και μόνο μια πιθανή οργή των θεών, δρούσε αποτρεπτικά υποχρεώνοντας τους ανθρώπους να σέβονται την φύση και κατ΄επέκταση τα δάση.
Μελετώντας δε τη στωική φιλοσοφία παρατηρούμε πως πυρήνας της είναι η θέση και η σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Σύμφωνα με τις απόψεις των Στωικών ο άνθρωπος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του φυσικού περιβάλλοντός του, διέπεται από τους άτεγκτους φυσικούς νόμους και η ευτυχία και η ευδαιμονία του εξαρτώνται από την αρμονική σχέση του μ’ αυτούς.
H σχέση αυτή είναι απόλυτα συγγενική καθότι ανάμεσα σ’ όλα τα φυσικά όντα υπάρχει η καθολική συμπάθεια.
Πυρήνας και κεντρική ιδέα της στωικής φιλοσοφίας είναι το απόφθεγμα “Oμολογουμένως τη φύσει ζην”.
Σύμφωνα με την άποψη των Στωικών, ο άνθρωπος για να μπορέσει να βρει την ηρεμία και την ευδαιμονία οφείλει να ζει σε αρμονία με τη φύση.
Πρωταρχικό πρόβλημα στη φιλοσοφία τους είναι ο καθορισμός της έννοιας “φύση”.
Tι, δηλαδή ακριβώς εννοούμε με τον όρο “φύση” και ποια είναι η θέση και η σχέση του ανθρώπου απέναντί της, γιατί μόνο εκείνος που γνωρίζει τη φύση και τη θέση του σ’ αυτήν είναι σοφός.
Όσο για το marketing, ο νοητικά αποσυντονισμένος μέσος κάτοικος του πλανήτη, προτιμά ένα γυαλιστερό αυτοκίνητο από μια καθαρή ατμόσφαιρα…
Θα πρέπει – όμως – να κατανοηθεί πως η μόνη απαραίτητη ύλη για να δομηθεί ένα ανθρώπινο σώμα είναι κατά κύριο λόγο το φαγητό και κατά δευτερεύοντα λόγο έρχονται η κατοικία,
η ενδυμασία,
το αυτοκίνητο και τα λοιπά υλικά αγαθά, όπως αυτά χαρακτηρίζονται, τα οποία παρέχουν τη βιοποριστική στήριξη στο ανθρώπινο σώμα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σχέση και η σύνδεση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, που αποτελεί γι’ αυτόν το λίκνο της ύπαρξής του, είναι άμεση και βέβαια ο άνθρωπος σε όλους τους πολιτισμούς, έχοντας ανεπτυγμένο το ένστικτο της αυτοπροστασίας, προσπάθησε να καταπολεμήσει ασθένειες χρησιμοποιώντας υλικά προερχόμενα από το φυσικό του περιβάλλον.
Βασίστηκε κυρίως στην παρατήρηση του φυσικού κόσμου.
Έτσι, οι γνώσεις για τις θεραπευτικές δυνάμεις της φύσης χάνονται στα βάθη των αιώνων.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν πολλά ξυλώδη φυτικά είδη στην καθημερινότητά τους.
Χρησιμοποιούσαν το κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens) στις κατασκευές,
τη δάφνη (Laurus nobilis) και την ελιά (Olea europaea) ως φαρμακευτικά ή εδώδιμα.
Χρησιμοποιούσαν πολλά ποώδη, κυρίως στη διατροφή τους και ως φαρμακευτικά, τα γνωστά μας ως βότανα, όρος που θα ήταν η βάση για τη σύγχρονη ονομασία της επιστήμης των φυτών, τη “Βοτανική”.
Η σύγχρονη επιστημονική ονομασία πολλών φυτών επίσης, βασίζεται σε ονομασίες και
σε χαρακτηρισμούς των αρχαίων Ελλήνων, όπως για παράδειγμα η Aristolοchia, αναφερόμενη από το Διοσκουρίδη ως “άριστα βοηθείν ταίς λοχοίς”
Τα περισσότερα είδη που περιγράφονται από τον Θεόφραστο,
τον Διοσκουρίδη και άλλους αρχαίους συγγραφείς, αναφέρονται για τη σημαντική φαρμακευτική τους αξία, και σε πολλές περιπτώσεις έχουν βοηθήσει τη σύγχρονη ιατρική στην καταπολέμηση διαφόρων παθήσεων, όπως τον τέτανο,
τις ρευματισμές παθήσεις,
τις αιμορραγίες,
τη νεφρίτιδα ως αντισπασμωδικά, αντιφλεγμονώδη ή αναλγητικά.
Το δίκταμο (Origanum dictamnus) με την ικανότητα να επουλώνει πληγές, σύμφωνα με τον Διοσκορίδη, αλλά και να θεραπεύει παθήσεις της χολής και των πνευμόνων, σύμφωνα με τον Ιπποκράτη, απέκτησε από πολύ νωρίς μεγάλη φήμη ως θαυματουργό φυτό.
Ως επουλωτικό σε πληγές και εγκαύματα πρώτου βαθμού χρησιμοποιούσαν και το βαλσαμόχορτο (Hypericum perforatum) στο οποίο ο Γαληνός και ο Διοσκουρίδης αποδίδουν διουρητικές,
επουλωτικές,
εμμηναγωγές και αιμοστατικές ιδιότητες.
Η γνωστή σήμερα γαλατσίδα (Euphorbia peplus) πιθανότατα είναι ο «πέπλος» του Διοσκουρίδη, που χρησιμοποιήθηκε από την εποχή του Ιπποκράτη ως ιατρικό καθαρτικό και ισχυρότατο αντικαρκινικό για πολλούς καρκίνους του δέρματος *
Ο γαλακτώδης χυμός της Euphorbia peplus έχει χρησιμοποιηθεί από καιρό ως θεραπεία για πολλές δερματικές παθήσεις και βασικά για τη θεραπεία του καρκίνου του δέρματος, ιδίως του καρκίνου του δέρματος χωρίς μελάνωμα.
Οι επιστήμονες εντοπίζοντας τις δράσεις αυτές της γαλατσίδας, την έχουν υποβάλει, τα τελευταία χρόνια, σε σκληρές κλινικές δοκιμές και οι δραστικές ενώσεις της έχουν προσδιοριστεί ως εστέρες διτερπενίου.
Επίσης μελετούν την ισχυρή αντικαρκινική ουσία Ingenol mebutate,η οποία προσφέρει τη δυνατότητα μιας ήπιας θεραπείας κατά των καρκίνων του δέρματος και προκαλεί το θάνατο των προκαρκινικών δερματικών αλλοιώσεων που προκαλούνται από το ηλιακό φως, που ονομάζεται ακτινική κεράτωση.
Η Ingenol mebutate αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το 1980  από το National Research Center in Cairo (Egypt).
Οι συγγραφείς της μελέτης απέδειξαν ότι αυτή η ένωση έχει ισχυρές αντικαρκινικές ιδιότητες
Για περισσότερα από 20 χρόνια, η ένωση mebutate ingenol παρέμεινε ανεπαρκώς μελετημένη, έως το 2004, όταν το εργαστήριο του Peter Blumberg στο NCI έδειξε τις ισχυρές δράσεις της σε καρκίνους, αλλά με διαφορετικό φαρμακολογικό προφίλ από αυτό που μέχρι τότε μελετούσαν.
Είναι σημαντικό ότι η ενεργοποίηση της πρωτεϊνικής κινάσης C δέλτα (PKCδ) αποδείχθηκε ότι προάγει την παραγωγή και την απελευθέρωση φλεγμονωδών κυτοκινών που συμβάλλουν στην εξάλειψη της ακτινικής κεράτωσης.
Ταυτόχρονα, ο Eric Raymond στο Clichy (Γαλλία) έδειξε ότι η ενεργοποίηση της PKCδ που προκαλείται από τη Ingenol mebutate και η μειωμένη έκφραση του PKCa οδηγούν σε μία σειρά άλλων ενεργειών, οι οποίες τελικά οδηγούν στην απόπτωση των καρκινικών κυττάρων.
Μετά από λίγα χρόνια προκλινικών ερευνών, η  ingbutol mebutate μπήκε σε κλινικές δοκιμές, η αποτελεσματικότητά της  καθορίστηκε  και τελικά εγκρίθηκε από το FDA και το EMA το 2012 για την τοπική θεραπεία της ακτινικής κεράτωσης, μια προ-κακοήθης πάθηση του δέρματος.
Ο δραστικός παράγοντας αυτού του χυμού ταυτοποιήθηκε ως PEP005 και τοπικές εφαρμογές αυτής της ένωσης, επίσης γνωστές ως PEP005, θεραπεύουν μια σειρά υποδόριων όγκων.
Ο μηχανισμός δράσης του αναγνωρίστηκε ως ενεργοποιητής πρωτεϊνικής κινάσης C (PKC), ο οποίος έχει και ισχυρά αντιλευχαιμικά αποτελέσματα εκτός από τα τοπικά του αποτελέσματα.

Ο χυμός από το Euphorbia peplus είναι αποτελεσματικός κατά των καρκίνων του δέρματος που δεν έχουν μελανώματα
Η Ingenol mebutate είναι ένα ισχυρότατο φυτοθρεπτικό συστατικό της  Euphorbia peplus, που έχει ταυτοποιηθεί για το χημειοθεραπευτικό δυναμικό του και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ακτινικής υπερκεράτωσης
Σε μια κλινική μελέτη για τον προσδιορισμό της αποτελεσματικότητας του χυμού της Euphorbia peplus, για τον οποίο το κύριο συστατικό ήταν η Ingenol mebutate, για τη θεραπεία των ενδοεπιδερμικών καρκινωμάτων, συμμετείχαν 36 ασθενείς με συνολικά 48 βλάβες που είχαν αποτύχει σε προηγούμενες θεραπείες, είχαν αρνηθεί τη χειρουργική θεραπεία ή κρίθηκαν ακατάλληλοι για χειρουργική θεραπεία λόγω αντιπηκτικής χρήσης.
Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία μία φορά την ημέρα για τρεις συνεχόμενες ημέρες.
Η πλήρης κλινική ανταπόκριση, απουσία όγκου μετά από κλινική εξέταση, μετά τη θεραπεία ήταν 82% για ενδοεπιδερμικά καρκινώματα σε 1 μήνα

Οι ερευνητές, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο βρετανικό περιοδικό δερματολογίας “British Journal of Dermatology” έκαναν πειράματα με 36 ασθενείς που υπέφεραν από καρκίνο του δέρματος.
Από τις 36 αυτές περιπτώσεις οι περισσότερες ήταν ελαφρύτερες μορφές καρκίνου του δέρματος και μπορούσαν εύκολα να θεραπευτούν με χειρουργική αφαίρεση ή με άλλες μορφές θεραπείας αλλά υπήρχαν περιπτώσεις όπου οι συνήθεις θεραπείες απέτυχαν ή κρίθηκαν ακατάλληλες.
Στις περιπτώσεις αυτές οι βρετανοί γιατροί έδωσαν στους ασθενείς εκχύλισμα γαλατσίδας –Euphorbia peplus– το οποίο οι πάσχοντες άπλωσαν στις πάσχουσες περιοχές του δέρματός τους μια φορά τη μέρα.
Μετά από ένα μήνα οι περισσότερες δερματικές βλάβες είχαν εξαφανιστεί πλήρως και κανένα ίχνος του όγκου δεν διακρινόταν στις σχετικές κλινικές εξετάσεις.
Σε όσους ασθενείς η ανταπόκριση ήταν μερική ακολούθησε δεύτερος γύρος θεραπείας και
μετά από 15 μήνες το 68,5% των δερματικών βλαβών όλων των ασθενών συνέχιζαν να είναι εξαφανισμένες.
Οι ερευνητές συνέχισαν και συνεχίζουν της μεγάλης κλίμακας μελέτες, ώστε να διερευνηθεί εκτενέστερα η ενεργή ουσία Ingenol mebutate της ευφορβίας στη θεραπείας των δερματικών καρκίνων.
Οι μελέτες έχουν δείξει ότι ο χυμός της ευφορβίας περιέχει πολλά ισχυρά φυτοθρεπτικά στοιχεία, όπως τα μακροκυκλικά διτερπένια, συμπεριλαμβανομένου του 3-ingenyl angelateη.
Η Ingenol mebutate της γαλατσίδας – ευφορβίας όταν εφαρμόζεται στο δέρμα δεν σκοτώνει μόνο τα καρκινικά κύτταρα αλλά διεγείρει την αντίδραση των λευκών κυττάρων -γνωστά και ως ουδετερόφιλα-του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς, τα οποία μειώνουν τον κίνδυνο υποτροπής, με την καταστροφή τυχόν υπολειμμάτων κακοήθων κυττάρων, τα οποία θα μπορούσαν να επανεμφανίσουν την ασθένεια.
Επίσης σε κλινικές δοκιμές με Εuphorbia peplus σε καρκίνους του δέρματος – όχι μελάνωμα – διαφόρων τύπων έχει παρατηρηθεί μέχρι 78% θεραπεία των επιφανειακών καρκίνων του δέρματος και τουλάχιστον το 50% των μη-επιφανειακών, και δε διτερπένια paralianone και pepluene έδειξαν σημαντική αντιφλεγμονώδη δράση όπως και πολύ καλά αποτελέσματα σε περιπτώσεις έρπητα.
Euphorbia peplus λοιπόν και ας την γνωρίσουμε
Πολλά φυτά είναι γνωστό ότι έχουν φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες λόγω των φυτοχημικών τους και έχουν τεράστιες εφαρμογές στη φαρμακευτική βιομηχανία.
Το γένος Euphorbia είναι το μεγαλύτερο γένος στην οικογένεια Euphorbiaceae και περιλαμβάνει μια μεγάλη ομάδα φυτών και βοτάνων με πάνω από 7500 είδη στον κόσμο.
Η οικογένεια Euphorbiaceae είναι πολύ διαφορετική στο εύρος,
στη διανομή και τη μορφολογία και αποτελείται από διαφορετικά είδη που αναπτύσσονται  ως μικροί ή μεγάλοι θάμνοι,
μικρά η μεγάλα φυτά,
μεγάλα ή ξυλώδη δέντρα, αλλά και αναρριχητικά.
Τα είδη αυτού του γένους  χαρακτηρίζονται από την παραγωγή ενός γαλακτώδους ερεθιστικού λατέξ.
Η εξαιρετική ποικιλομορφία,
η κοσμοπολίτικη κατανομή και για το ισχυρότατο λάτεξ των Euphorbia έχουν κεντρίσει το ανθρώπινο ενδιαφέρον εδώ και αιώνες.
Η Euphorbia peplus είναι ενδημικό βότανο της μεσογείου αλλά και σχεδόν ολόκληρης της Ευρώπης, το οποίο όμως έχει εγκλιματιστεί στην Αυστραλία,
στην Νέα Ζηλανδία,
στη βόρεια Αφρική,
στη δυτική Ασία και σχεδόν σε όλη την επικράτεια της Βορείου Αμερικής.
Εμφανίζεται σε κήπους,
πεζοδρόμια,
βοσκοτόπια,
αγρούς, σαν κοινό ζιζάνιο από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι 1500 μ. υψόμετρο.
Προτιμά σκιασμένες περιοχές και
αναπτύσσεται πιό εύκολα ακόμα και σε περιοχές με χαμηλή ετήσια βροχόπτωση ακόμα και σε κακής ποιότητας εδάφη, αλλά αν έχει στη διάθεσή της αρκετό νερό έχει την ιδιότητα να ανθίζει όλο το χρόνο.
Μεγαλώνει σε διάστημα περίπου δώδεκα εβδομάδων παράγοντας σπόρους όλο το χρόνο.
Οι σπόροι της ευφορβίας είναι μικροί και έχουν ένα ρυθμό βλάστησης πάνω από 70 %.
Είναι μιά ευθυτενής πόα με εναλλασσόμενα φύλλα που φτάνει τα 30cm ύψος με ένα χαρακτηριστικό γαλακτώδη χυμό.
Αποτελείται από άθροισμα λουλουδιών – γνωστή ταξιανθία της οικογένειας των Euphorbiaceae με το όνομα κυάθιο –  τα οποία έχουν στο κέντρο τους το θηλυκό λουλούδι.
Το θηλυκό αυτό λουλουδάκι  βρίσκεται πάνω σε ευλύγιστο ποδίσκο και αποτελείται από τον ύπερο χωρίς περιάνθιο – σε αντίθεση με τα αρσενικά, τα οποία αποτελούνται από το στήμονα, ο οποίος συνοδεύεται από περιάνθιο και ένα περίβλημα  σαν λήκυθο σε σχήμα ημισελήνου να περικλείει το σημείο απ’ όπου βγαίνουν τα λουλούδια.
Τα περισσότερα είδη της ευφορβίας σπάνια προσβάλλονται από κάποιους μύκητες ενώ κατά ένα εντυπωσιακό τρόπο είναι απαλλαγμένα από επιβλαβή έντομα, λόγω του  γαλακτώδους χυμού τους και είναι τα συστατικά αυτού του χυμού της ευφορβίας που έχουν μελετηθεί για τη θεραπεία του καρκίνου του δέρματος,
της λευχαιμίας,
των μυρμηγκιών,
της ακτινικής κεράτωσης και
των κάλλων.
Το “ευφορβία” αποτελεί το κλασικό της όνομα, το οποίο της δόθηκε από τον Διοσκουρίδη, και είναι λέξη σύνθετη από το ευ (καλώς)+φορβή (τροφή, βοσκή)  ἔνθ᾽ οὔτε ποιμήν ἀξιοῖ φέρβειν βοτά” διαβάζουμε στον Ιππόλυτο του Ευριπίδη – το ρήμα εδώ είναι φέβρω (τρέφω, βοσκώ). 
Γαλατσίδα ονομάζεται καταχρηστικά από το γαλακτώδη χυμό της, ο οποίος
είναι και η αιτία που η ευφορβία έχει καλλιεργηθεί και ως πηγή λατέξ.

Το γένος Euphorbia είναι ένα από τα μεγαλύτερα γένη στην οικογένεια Euphorbiaceae, με ποικιλομορφία στο εύρος, τη διανομή και τη μορφολογία.
Τα φυτικά είδη σε αυτό το γένος χρησιμοποιούνται ευρέως στην παραδοσιακή ιατρική για τη θεραπεία ασθενειών, που κυμαίνονται από αναπνευστικές λοιμώξεις,
ερεθισμούς του σώματος και του δέρματος,
καταπόνηση πέψης,
φλεγμονώδεις λοιμώξεις,
σωματικό πόνο,
μικροβιακές ασθένειες,
δαγκώματα φιδιών ή σκορπιών,
εγκυμοσύνη, καθώς και αισθητηριακές διαταραχές.
Οι επιτυχίες των βοτάνων του γένους Euphorbia, έχουν αποδοθεί στην παρουσία διαφορετικών φυτοχημικών όπως πολυκυκλικά και μακροκυκλικά διτερπένια με διάφορες ιαματικές ιδιότητες

Ορισμένα μέλη της οικογένειας των Euphorbiaceae χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική στην Ευρώπη,
στην Αραβία,
την Κίνα,
την Ινδία,
στην Αφρική.
Χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία, μεταξύ άλλων, δερματικών βλαβών,
επιληψίας ,
αναιμίας,
διάρροιας,
καρκίνου,
μυκητιασικών λοιμώξεων και οιδημάτων.
Επίσης το αφέψημα των φύλλων της έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς λαούς, για τη θεραπεία της διάρροιας και της δυσεντερίας.
Το έγχυμα των υπέργειων τμημάτων της έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία του άσθματος,
της καταρροής,
ως καθαρτικό,
αλλά και για τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης.
Επίσης έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως ως θεραπεία για
τον καρκίνο του στομάχου
του ήπατος και
της μήτρας.
Στην παραδοσιακή ευρωπαϊκή λαϊκή ιατρική η Euphorbia peplus έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία
της ακτινικής κεράτωσης 
των κονδυλωμάτων
και των καρκίνων του δέρματος – αυτό γινόταν με μεγάλη προσοχή σταλάζοντας σταγόνες από το “γάλα” που έσταζε από το κλαράκι της ευφορβίας όταν αποχωριζόταν από τον κυρίως κορμό πάνω στο πάσχον σημείο.
Οι έρευνες σε αυτό τον τομέα είναι πολλές και πολλές από αυτές έχουν δείξει ότι ένα ευρύ φάσμα των καρκινικών κυττάρων είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην ισχυρή ανοσοδιεγερτική ουσία Ingenol mebutate της ευφορβίας.
Σήμερα, μελέτες έχουν αποδείξει ότι διαφορετικά μέρη, όπως φύλλα,
μίσχοι,
ρίζες και λουλούδια των βοτάνων που ανήκουν στην οικογένεια Euphorbiaceae είναι πλούσια σε φαρμακευτικά φυτοχημικά, τους δευτερογενείς μεταβολίτες, όπως tannins,
alkaloids,
glycosides,
flavonoids, και άλλες phenolic ενώσεις.
Επίσης ισχυρότατα φυτοθρεπτικά όπως steroid,
diterpenoid,
triterpenoid και τα φλαβονοειδή
quercetine,
quercetin-3-galactoside,
kaempferol,
kaempferol-3-galactoside,
rhamnetin-3-galactoside,
rutin και myricetininside αναφέρονται στην Euphorbia peplus, τα οποία προσφέρουν στο βότανο μια ευρεία γκάμα βιοδραστικών λειτουργιών και ιδιοτήτων, τα οποία έχουν προκαλέσει το έκδηλο ενδιαφέρον των ερευνητών.
Επίσης έχουν ανιχνευτεί τα στοιχεία:
cycloartenol
24-methylenecycloartanol
24-acyclic triterpene alcohol
peplusol
steroids cholesterol
campesterol
stigmasterol
β-sitosterol
28-isofucosterol, τα οποία είναι δραστικές ενώσεις της ευφορβίας, πολύπλοκα μόρια, πολλά από τα οποία δεν έχουν ακόμη παραχθεί χημικά και λαμβάνονται μόνο απευθείας από το πολύτιμο βότανο.
Οι κύριες δράσεις των φυτοθρεπτικών συστατικών της ευφορβίας είναι οι:
ισχυρές αντικαρκινικές,
αντιιικές,
αντιβακτηριακές,
αντιφλεγμονώδεις,
αντισηπτικές,
ανθελμινθικές,
απολυμαντικές,
αποχρεμπτικές
ανθελμινθικές
αντιπυρετικές
κυτταροτοξικές,
μαλακτικές.
Ως δερματικές θεραπείες, τα παρασκευάσματα από είδη Euphorbia, όπως από την Euphorbia peplus και την Euphorbia helioscopia, χρησιμοποιούνται  για τη θεραπεία καρκίνων, όγκων και κονδυλωμάτων για εκατοντάδες χρόνια και πολλά είδη χρησιμοποιούνται στη λαϊκή ιατρική ως φάρμακα και ακατέργαστα υλικά για φαρμακευτικά παρασκευάσματα.
Χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση κνησμών του δέρματος,
κονδυλωμάτων,
μυρμηγκιών,
εκζέματος,
τριχόπτωσης,
ακμής,
δερματίτιδας,
κάλων,
εξανθημάτων,
ηλιακών εγκαυμάτων,
φλυκταινών.
Τα είδη που χρησιμοποιούνται πιο συχνά, εκτός από την Euphorbia peplus και την Euphorbia helioscopia, για αυτήν την κατηγορία λοιμώξεων, είναι η Euphorbia maculata,
η Euphorbia hirta.
η Euphorbia sessiliflora,
η Euphorbia apios,
η Euphorbia macroclada, και η Euphorbia lathyris μεταξύ άλλων.
Η Euphorbia lathyris έχει παρουσιάσει σημαντικά υψηλή αντικαρκινική δράση έναντι καρκινικών κυττάρων του παχέος εντέρου και πολύμορφων κυττάρων γλοιοβλαστώματος μέσω της ενεργοποίησης της απόπτωσης και της αυτοφαγίας, αν και θα χρειαστούν περαιτέρω πειράματα για τον προσδιορισμό των in vivo αποτελεσμάτων της.****
Πολλές επιστημονικές δημοσιεύσεις έχουν επίσης περιγράψει τη χρήση ειδών της Euphorbia για τη θεραπεία μικροβιακών λοιμώξεων, όπως η ελονοσία,
ο καρκίνος,
η φυματίωση και σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες όπως η σύφιλη και η γονόρροια.
Επιπλέον, το λατέξ της ευφορβίας είναι ένα ισχυρότατο καθαρτικό και οι ερευνητές εφιστούν την προσοχή στην χρήση του
Άλλα βιβλιογραφικά αρχεία έχουν περιγράψει τη χρήση ειδών της Euphorbia για τη θεραπεία αναπνευστικών παθήσεων όπως το άσθμα,
ο βήχας,
τα βρογχικά και πνευμονία***
Πράγματι, τα εκχυλίσματα από είδη της Euphorbia έχουν δείξει περαιτέρω φαρμακολογικές δραστηριότητες όπως αντιρευματικές,
αντιφλεγμονώδεις,
αντιοξειδωτικές,
αντικαρκινικές,
αντισπασμωδικές και αντιπολλαπλασιαστικές ιδιότητες in vitro και αυτά τα εκχυλίσματα έχουν απομονωθεί και κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ως σύγχρονα φάρμακα.
Αυτές οι χρήσεις έχουν αναφερθεί στις περισσότερες χώρες με την Euphorbia hirta ως το πιο αναφερόμενο είδος μαζί με τις Euphorbia pululifera,
Euphorbia neriifolia και Euphorbia rigida.
Σε πολλές περιπτώσεις, η βιοδραστικότητά τους αποδίδεται στα diterpenoids (diterpenes), ισχυρότατα αντικαρκινικά μόρια των βοτάνων της οικογένειας των Euphorbiaceae, αλλά γενικά η μοριακή φυλογενετική του γένους Euphorbia έχει μελετηθεί εκτενώς και υπάρχει μεγάλη συλλογή δεδομένων για τις φαρμακευτικές του χρήσεις, όπως το διτερπενοειδές mebutate ingenol, μια χημική ένωση που απομονώνεται από το Euphorbia peplus L, το οποίο διατίθεται στο εμπόριο ως φάρμακο για τη θεραπεία της ακτινικής κεράτωσης, μιας προκαρκινικής πάθησης του δέρματος.
Εκτός από τις εθνοϊατρικές γνώσεις, τα πειραματικά δεδομένα έδειξαν τη σημασία των διτερπενοειδών των Euphorbiaceae για θεραπευτικές εφαρμογές, συμπεριλαμβανομένων του καρκίνου και της λανθάνουσας λοίμωξης από HIV.
Οικονομική σημασία της οικογένεια Euphorbiaceae
Η οικογένεια Euphorbiaceae έχει παγκόσμια οικονομική σημασία αφού μερικά είδη παράγουν πολυάριθμες ενώσεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία, όπως το φυσικό καουτσούκ αλλά και παγκόσμια φαρμακευτική σημασία αφού καλλιεργείται για φαρμακευτικούς σκοπούς,
καθώς πολλές από τις δραστικές ενώσεις της χρησιμοποιούνται για να παρασκευαστούν αντικαρκινικά φάρμακα λαμβάνοντας υπόψη τις πολλά υποσχόμενες φαρμακολογικές μελέτες και κλινικές δοκιμές με άριστα αποτελέσματα,
ως αποχρεμπτικό,
ως αντικαρκινικό,
ως μικροβιοκτόνο και αντιπαρασιτικό με ισχυρές αντιβακτηριακές και αντιμυκητιακές δράσεις κατά σημαντικών βακτηριακών ειδών.
Οι επιδράσεις διαφορετικών ειδών Euphorbia, όπως η Εuphorbia peplus και η Euphorbia helioscopia, στους παθογόνους μικροοργανισμούς έχουν μελετηθεί από ερευνητές σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Τα αποτελέσματα και για την Euphorbia peplus και για την Euphorbia helioscopia, μεταξύ άλλων, έχουν δείξει πως τα φυτικά εκχύλισμά τους ήταν ενεργά έναντι όλων των δοκιμασμένων μικροβίων.
Τα αποτελέσματα σε αυτόν τον τομέα, έδειξαν ότι το E. coli ήταν το πιο ευαίσθητο βακτήριο σε όλα τα εκχυλίσματα της Euphorbia helioscopia, ενώ το Salmonella typhi ήταν το πιο ανθεκτικό βακτήριο.
Το αποτέλεσμα επίσης απέδειξαν ότι η συνολική αντιμικροβιακή δραστικότητα του φυτικού εκχυλίσματος της Euphorbia helioscopia ήταν ανεξάρτητη από gram θετικά και gram-αρνητικά βακτήρια.
Ωστόσο, βιοσυνθετικά γονίδια άλλων διτερπένιων των Euphorbiaceae παραμένουν άγνωστα, και περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη για να διαλευκανθούν πιο πολύπλοκοι δευτερογενείς μεταβολίτες** των Euphorbiaceae και όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, για να διευκρινισθούν πληρέστερα οι μηχανισμοί της ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού, οι μελλοντικές μελέτες θα απαιτούσαν πιο ισχυρά μοντέλα in vivo.