Χαλβάς, είτε σιμιγδαλένιος, είτε καλαμποκένιος, είναι ακαταμάχητος

Καλαμποκένιος χαλβάς με σιρόπι πορτοκαλιού και καρύδια
Μιά εκδοχή του κλασικού σιμιγδαλένιου χαλβά, που ο χυμός πορτοκαλιού του δίνει μια τελείως διαφορετική νότα, εξίσου ενδιαφέρουσα, το δε υπέροχο καλαμποκάλευρο, το χωρίς γλουτένη, μας δίνει ένα ελαφρύ υπέροχο γλύκισμα που μπορούν να το χαρούν και τα άτομα που έχουν πρόβλημα με τη γλουτένη.
Υλικά για 15 μερίδες
2/3 του φλυτζανιού αγνό παρθένο ελαιόλαδο
1 φλιτζάνι καλαμποκάλευρο
1 φλιτζάνι πολέντα καλαμποκιού
1/2 φλιτζάνι  αμύγδαλα, ασπρισμένα και κομμένα στα 4
1/3 φλιτζανιού καρύδι
Για το σιρόπι: 
1 φλιτζάνι νερό
4 φλιτζάνια χυμό πορτοκαλιού
2 φλιτζάνια ζάχαρη μαύρη
1 ξυλάκι κανέλα
1 κουταλιά της σούπας γαρίφαλλα
1 μεγάλο κομμάτι φλούδα από λεμόνι
Κανέλα σκόνη και χοντροκομμένα καρύδια για το σερβίρισμα
Πρώτα ετοιμάζουμε το σιρόπι:
Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το νερό, τον χυμό πορτοκαλιού μαζί με τη ζάχαρη,
την κανέλα,
το γαρίφαλο,
τη φλούδα του λεμονιού και μόλις αρχίζει ο βρασμός ελέγχουμε τη θερμοκρασία και σιγοβράζουμε για 10 λεπτά.
Στη συνέχεια σουρώνουμε το σιρόπι και πετάμε το γαρίφαλο, την κανέλα και τη φλούδα.
Σε βαθιά κατσαρόλα βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί και προσθέτουμε το αλεύρι και το σιμιγδάλι καλαμποκιού
Ανακατεύοντας συνεχώς με μία ξύλινη κουτάλα και σοτάρουμε σε μέτρια φωτιά για περίπου 15 λεπτά ή περισσότερο, μέχρι το μείγμα μας να αρχίσει να ροδίζει.
Προσθέτουμε τα αμύγδαλα και τα καρύδια και συνεχίζουμε για λίγο ακόμα το σοτάρισμα , ανακατεύοντας μερικές φορές.
Κατεβάζουμε από τη φωτιά.
Επειδή το μείγμα μας θα κοχλάζει έντονα, πολύ προσεκτικά , αδειάζουμε το σιρόπι πάνω στο σοταρισμένο καλαμπόκι , ανακατεύοντας μία φορά με την ξύλινη κουτάλα.
Σκεπάζουμε την κατσαρόλα μας με μια πετσέτα και την αφήνουμε για 10 λεπτά ώστε να απορροφηθεί πλήρως το σιρόπι.
Μεταφέρουμε το μείγμα σε φόρμα , με ένα κουτάλι ή με μία σπάτουλα , και το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς.
Μπορούμε να διατηρήσουμε το χαλβά μας στο ψυγείο για 4 μέρες ή και περισσότερο.
Για να σερβίρουμε , ξεφορμάρουμε σε ένα πιάτο το χαλβά, πασπαλίζουμε με κανέλα και καρύδια και σερβίρουμε σε μικρά κομμάτια.
            Πρωτοδιάβασα την απολαυστική αυτή συνταγή στο: aglaiakremezi.com
Ποια τα οφέλη της κατανάλωσης και η διατροφική αξία το καλαμποκένιου χαλβά
Ο καλαμποκένιος χαλβάς έχει πράγματι υψηλή θρεπτική αξία εφόσον το καλαμποκάλευρο και το σιμιγδάλι καλαμποκιού:
Eίναι καλή πηγή φυτικών ινών, περισσότερο αδιάλυτων φυτικών ινών που βοηθούν στην αποβολή άχρηστων μεταβολικών προϊόντων καθώς και στην καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας.
Είναι καλή πηγή πρωτεϊνών, χωρίς να περιέχεται γλουτένη, άρα μπορεί να καταναλωθεί και από άτομα που έχουν δυσανεξία σε αυτή.
Περιέχει σε μεγάλη ποσότητα σύνθετων υδατανθράκων οι οποίοι έχουν ισχυρή καρδιοπροστατευτική και αντιλιπιδαιμική δράση.
Έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και αλάτι.
Δεν περιέχει χοληστερόλη
Έχει πληθώρα βιταμινών, κυρίως του συμπλέγματος Β,όπως νιασίνη και θειαμίνη.
Περιέχει αντιοξειδωτικά, τα καροτενοειδή ,όπως η λουτείνη
και φυλλικό οξύ.
Περιέχει πολλά μέταλλα και ιχνοστοιχεία όπως είναι ο σίδηρος και ο ψευδάργυρος
Την σπουδαιότητα του ελαιόλαδο και των ξηρών καρπών τη γνωρίζουμε και καθώς στο χαλβά,το σοτάρισμα γίνεται σε χαμηλή θερμοκρασία η απώλεια των θρεπτικών συστατικών είναι μικρή.
     Ο καλαμπκένιος χαλβάς είναι ένα χορταστικό σνακ-γλυκό το οποίο δεν επιβαρύνει των οργανισμό μας,αρκεί να τρώγεται με μέτρο,όπως όλα άλλωστε.
Ο σουσαμένιος χαλβάς ‘του μπακάλη’  είναι ένα από τα γνωστότερα γλυκίσματα του περασμένου αιώνα στην Ελλάδα
Η ονομασία “ο χαλβάς του μπακάλη” είχε ταυτιστεί με το χαλβά που πουλούσαν τον προηγούμενο αιώνα τα γνωστά μας “μπακάλικα” , που ήταν μικρά παντοπωλεία της εποχής
Ο χαλβάς , γενικά , είναι ένα γλύκισμα γνωστό σε όλη την ανατολική Μεσόγειο.
Η πιό δημοφιλής εκδοχή του γλυκού , που επίσης ονομάζεται απλά ‘χαλβά’ φτιάχνεται με αλεύρι ,
σιμιγδάλι ,
καλαμποκάλευρο ή άλλα δημητριακά που σοτάρονται σε βούτυρο ή ελαιόλαδο και κατόπιν περιχύνονται με σιρόπι.
Με το όνομα “χαλβάς” βρίσκουμε μια ποικιλία από εντελώς διαφορετικά γλυκίσματα , τα οποία συναντώνται σε διάφορες παραλλαγές σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων, αρκετές της Μεσογείου και αρκετές της Μέσης Ανατολής – μέχρι και την Ινδία και το Πακιστάν.
Πρώτες ύλες για τους χαλβάδες είναι συνήθως κάποια λιπαρή ουσία όπως,
βούτυρο ,
ελαιόλαδο ,
ηλιέλαιο ,
άμυλο όπως
νισεστές ,
σιμιγδάλι ,
ταχίνι, ενώ σε μερικές χώρες χρησιμοποιούν και υλικά όπως καρότο, ρεβίθι ή παπάγια και γλυκαντικές ουσίες όπως ζάχαρη, μέλι, πετιμέζι, γλυκόζη, χαρουπόμελο.
Για ποικιλία στις γεύσεις ή σαν διακόσμηση προστίθενται συνήθως διάφοροι ξηροί καρποί,
κυρίως αμύγδαλα,
σταφίδες και αρωματίζεται με μπαχαρικά όπως βανίλια,
γαρύφαλλα,
κανέλα,
κάρδαμο,
κρόκος,
μέλι,
κακάο ή σοκολάτα,
ξύσμα ξινών φρούτων ή/και κομματάκια από αυτά,
χυμούς φρούτων ή άλλα φυσικά αρωματικά παρασκευάσματα όπως ροδόνερο και αφεψήματα λουλουδιών.
Halva (ή Halvah) σημαίνει «γλύκισμα» στα αραβικά και μπορεί να αναφέρεται σε πολλά και διάφορα επιδόρπια.
Τούτος ο διαφορετικός πλουσιότερος γευστικά χαλβάς είναι επίσης διαδεδομένος στο Ιράν, την Τουρκία και στις χώρες του Περσικού Κόλπου.
Τα δημητριακά σοτάρονται σε βούτυρο και ποτίζονται με σιρόπι από μέλι ή ζάχαρη φτιάχνοντας ένα αφράτο και απαλό γλύκισμα.
Στο Τουρκικό Βιβλίο Μαγειρικής του Turabi Efendi, του 1862, παρατίθενται διάφορα τέτοια χαλβαδένια γλυκίσματα.
Η συγγραφέας και ερευνήτρια Μαριάννα Γερασίμου στο εξαίρετο βιβλίο της «500 χρόνια Οθωμανικής Κουζίνας» καταγράφει συνταγές για διάφορους πλούσιους χαλβάδες.
Σε αντίθεση με τον σουσαμένιο χαλβά (tahin helvãsi), τον οποίο οι Οθωμανοί θεωρούσαν γλύκισμα των φτωχών, σύμφωνα με τη Γερασίμου, το μείγμα των δημητριακών συχνά ποτίζεται με περίτεχνα σιρόπια πλουτισμένα με γάλα ή κρέμα, και με αμύγδαλα, κουκουνάρι, φυστίκια ή άλλους ξηρούς καρπούς.
Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς είναι η ελληνική παραλλαγή αυτού του παλιού, απλού γλυκού.
Στην Ελληνική παραλλαγή το σιμιγδάλι καβουρντίζεται με λάδι , σε αντίθεση με την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή που καβουρδίζεται με πρόβειο βούτυρο.
Τα πιο παλιά χρόνια σε κάποια μέρη της Ελλάδας , που δεν είχαν σιμιγδάλι , χρησιμοποιούσαν ρεβυθάλευρο ακόμα και αλεύρι στάρινο.
Το απλούστατο, αλλά πολύ αγαπημένο αυτό γλυκό ήταν συνήθως σαρακοστιανό , μια και δεν έχει αυγά ή γαλακτοκομικά.

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου thalia-botanologia.gr