“συνεχείς εργασίες και καθόλου ανεξάρτητο παιχνίδι” είναι η αιτία της φθίνουσας ψυχικής υγείας των παιδιών

Μια νέα μελέτη επισημαίνει ότι η αύξηση των διαταραχών της ψυχικής υγείας στα παιδιά και στους εφήβους αποδίδεται στη μείωση, επί δεκαετίες, των ευκαιριών που τους δίνονται να παίξουν, να περιπλανηθούν και να ασχοληθούν με δραστηριότητες ανεξάρτητες από την άμεση εποπτεία και τον έλεγχο των ενηλίκων.
Αν και με καλές προθέσεις, η επιδίωξη των ενηλίκων να καθοδηγούν και να προστατεύουν τα παιδιά έχει στερήσει από αυτά την ανεξαρτησία που χρειάζονται για την ψυχική τους υγεία, συμβάλλοντας σε επίπεδα ρεκόρ άγχους,
κατάθλιψης και αυτοκτονιών μεταξύ των νέων.

Το άγχος και η κατάθλιψη μεταξύ των παιδιών και των εφήβων σχολικής ηλικίας στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στα υψηλότερα  επίπεδα όλων των εποχών.
Δυστυχώς, το 2021, η ψυχική υγεία των παιδιών και των εφήβων κηρύχθηκε εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Αν και πιστεύεται ότι ποικίλες αιτίες συμβάλλουν σε αυτή την πτώση της ψυχικής υγείας, μια νέα μελέτη τριών διακεκριμένων ερευνητών που ειδικεύονται στην ανάπτυξη του παιδιού υποδεικνύει το μη ανεξάρτητο “παιδικό παιχνίδι”.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύονται στο περιοδικό Journal of Pediatrics, υποδηλώνουν ότι η αύξηση των διαταραχών της ψυχικής υγείας αποδίδεται στη μείωση, επί δεκαετίες, των ευκαιριών για τα παιδιά και τους εφήβους να παίζουν, να περιφέρονται και να ασχολούνται με δραστηριότητες ανεξάρτητες από την άμεση εποπτεία και τον έλεγχο των ενηλίκων.
Αν και με καλές προθέσεις, η επιδίωξη των ενηλίκων να καθοδηγούν και να προστατεύουν τα παιδιά και τους εφήβους τους έχει στερήσει την ανεξαρτησία που χρειάζονται για την ψυχική υγεία, συμβάλλοντας σε επίπεδα ρεκόρ άγχους, κατάθλιψης και αυτοκτονιών μεταξύ των νέων.
“Οι γονείς σήμερα δέχονται τακτικά μηνύματα σχετικά με τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά χωρίς επίβλεψη και την αξία των υψηλών επιδόσεων στο σχολείο.
Αλλά δέχονται ελάχιστα από τα αντίρροπα μηνύματα που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και επισημαίνουν πως αν τα παιδιά πρόκειται να μεγαλώσουν ισορροπημένα, χρειάζονται ολοένα και περισσότερες ευκαιρίες για ανεξάρτητη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένου του αυτοκατευθυνόμενου/ανεξάρτητου παιχνιδιού και της ουσιαστικής συμβολής στην οικογενειακή και κοινοτική ζωή, που αποτελούν σημάδια ότι είναι αξιόπιστα, υπεύθυνα και ικανά.
Πρέπει να αισθάνονται ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τον πραγματικό κόσμο, όχι μόνο τον κόσμο του σχολείου”, δήλωσε ο David F. Bjorklund, Ph.D., συν-συγγραφέας και καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Charles E. Schmidt College of Science του Florida Atlantic University.
Η μελέτη έδειξε επίσης ότι η ελευθερία των παιδιών να συμμετέχουν σε δραστηριότητες που συνεπάγονται κάποιο βαθμό κινδύνου και προσωπικής ευθύνης, μακριά από τους ενήλικες, έχει επίσης μειωθεί με την πάροδο των δεκαετιών.
Το ριψοκίνδυνο παιχνίδι, όπως το σκαρφάλωμα ψηλά σε ένα δέντρο, βοηθά στην προστασία των παιδιών από την ανάπτυξη φοβιών και μειώνει το μελλοντικό άγχος ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση για την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων.
Μεταξύ των πολλών περιορισμών που επηρεάζουν την ανεξάρτητη δραστηριότητα των παιδιών σήμερα και που εντοπίστηκαν στη μελέτη, περιλαμβάνονται ο αυξημένος χρόνος που περνούν στο σχολείο και στις σχολικές εργασίες στο σπίτι.
Μεταξύ 1950 και 2010, η μέση διάρκεια του σχολικού έτους στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά πέντε εβδομάδες.
Η εργασία στο σπίτι, η οποία κάποτε ήταν σπάνια ή ανύπαρκτη στο δημοτικό σχολείο, είναι πλέον συνηθισμένη ακόμη και στο νηπιαγωγείο.
Επιπλέον, μέχρι το 2014, ο μέσος χρόνος που δαπανάται για διάλειμμα, συμπεριλαμβανομένου οποιουδήποτε διαλείμματος που συνδέεται με το μεσημεριανό γεύμα στα δημοτικά σχολεία ήταν μόλις 26,9 λεπτά την ημέρα, ενώ σε ορισμένα σχολεία δεν υπήρχε καθόλου διάλειμμα.
“Μια σημαντική κατηγορία ανεξάρτητης δραστηριότητας, ειδικά για τα μικρά παιδιά, είναι το παιχνίδι.
Η έρευνα, καθώς και η καθημερινή παρατήρηση, δείχνουν ότι το παιχνίδι αποτελεί άμεση πηγή ευτυχίας των παιδιών” δήλωσε ο Bjorklund.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι η αύξηση του σχολικού χρόνου και η πίεση για επίτευξη επιδόσεων κατά τη διάρκεια δεκαετιών μπορεί να έχει επηρεάσει την ψυχική υγεία, όχι μόνο επειδή αφαιρεί χρόνο και ευκαιρίες για ανεξάρτητες δραστηριότητες, αλλά και επειδή ο φόβος της ακαδημαϊκής αποτυχίας ή ο φόβος της ανεπαρκούς επίδοσης αποτελεί άμεση πηγή δυστυχίας.
“Σε αντίθεση με άλλες κρίσεις, όπως η επιδημία του COVID, αυτή η μείωση της ανεξάρτητης δραστηριότητας και, ως εκ τούτου, της ψυχικής ευεξίας των παιδιών μας έγινε σταδιακά, επί δεκαετίες, με αποτέλεσμα πολλοί να μην την έχουν παρατηρήσει σχεδόν καθόλου.
Επιπλέον, σε αντίθεση με άλλες κρίσεις υγείας, αυτή δεν είναι το αποτέλεσμα ενός εξαιρετικά μεταδοτικού ιού, αλλά μάλλον, το αποτέλεσμα καλών προθέσεων που παρατράβηξαν,
προθέσεις για την προστασία των παιδιών και την παροχή αυτού που πολλοί πίστευαν και πιστεύουν ότι ήταν καλύτερη, ερμηνευόμενη ως περισσότερη, σχολική εκπαίδευση, τόσο μέσα όσο και έξω από τα πραγματικά σχολεία.” δήλωσε ο Bjorklund.
Για τη μελέτη, ο David F. Bjorklund, Ph.D και οι συν-συγγραφείς Peter Gray, Ph.D., επικεφαλής συγγραφέας και ερευνητής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Boston College, και David F. Lancy, Ph.D., ομότιμος καθηγητής στο Κολέγιο Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Γιούτα, συνοψίζουν τη μεγάλη μείωση επί δεκαετίες των ευκαιριών των παιδιών για ανεξάρτητη δραστηριότητα,
τη μεγάλη μείωση επί τις ίδιες δεκαετίες της ψυχικής υγείας των νέων,
τις επιπτώσεις της ανεξάρτητης δραστηριότητας στην ευτυχία των παιδιών και τις επιπτώσεις της ανεξάρτητης δραστηριότητας στη δημιουργία μακροπρόθεσμης ψυχολογικής ανθεκτικότητας.
Το άρθρο καταλήγει σημειώνοντας ότι η ανησυχία για την ασφάλεια των παιδιών και την αξία της καθοδήγησης από τους ενήλικες πρέπει να μετριάζεται με την αναγνώριση ότι, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, χρειάζονται όλο και περισσότερες ευκαιρίες για να διαχειρίζονται τις δραστηριότητές τους από μόνα τους.
Το άρθρο προτείνει τρόπους με τους οποίους αυτό μπορεί να επιτευχθεί στον σημερινό κόσμο και τρόπους με τους οποίους οι παιδίατροι, οι οικογενειακοί γιατροί και οι φορείς χάραξης δημόσιας πολιτικής μπορούν να συμβάλουν στην προώθηση αυτής της αλλαγής.
         μετάφραση και επιμέλεια κειμένου:thalia, από το : sciencedaily.com
           σημείωση: ας τα έχουμε όλα αυτά υπόψιν μας και ας γίνονται σε άλλη “γειτονιά” και σε άλλα “μέρη” του πλανήτη μας και ας δίνουμε ευκαιρίες στα παιδιά μας να χαρούνε τη ζωή και να παίξουν τώρα που είναι μικρά και που τόσο το έχουν ανάγκη…thalia/botanologia.gr
fau.edu