Oίνος θυμίτης και υποχόνδριοι πόνοι σύμφωνα με τον Ιπποκράτη

Oίνος θυμίτης και υποχόνδριοι πόνοι

“θυμίτης· θύμου κεκομμένου καὶ σεσησμένου ρ΄ ἐνδήσας εἰς ὀθόνιον κάθες εἰς γλεύκους κεράμιον. 
ἁρμόζει πρὸς δυσπεψίας,ἀνορεξίας,δυσενεργείας νεύρων,πόνους ὑποχονδρίων,φρίκας χειμερινὰς
καὶ πρὸς ἰοβόλα τὰ ψύχοντα καὶ πήττοντα.” 
Στην παράγραφο αυτή ο Διοσκουρίδης  μας περιγράφει λιτά και κατανοητά την παρασκευή και τη χρήση του θυμαρίσιου οίνου.
Σε ένα πανί μέσα δένουμε εκατό δραχμές (περίπου μισό κιλό σημερινή αντιστοιχία) τριμμένου και κοσκινισμένου θυμαριού.
Στη συνέχεια το ρίχνουμε μέσα στον αμφορέα με τον μούστο.
Το θυμαρίσιο οίνο οι γιατροί της Αρχαιότητας τον χρησιμοποιούσαν:
-1) στις δυσπεψίες
-2) στις ανορεξίες
-3) σε διάφορα προβλήματα των νεύρων
-4) στους υποχόνδριους πόνους
-5) στις χειμωνιάτικες ανατριχίλες και
-6) στα τσιμπήματα από δηλητηριώδη ζώα, τα οποία -τα τσιμπίματα- προκαλούσαν δυσκαμψία
Τι ήταν οι υποχόνδριοι πόνοι
Για πρώτη φορά συναντάμε τη λέξη στον Ιπποκράττη.
“Ὑποχόνδριον δὲ χρὴ μαλθακὸν εἶναι καὶ ἄπονον καὶ ὁμαλές· φλεγμαῖνον  δὲ,ἢ  
ἀνωμάλως ἔχον,ἢ ἀλγούμενον,σημεῖον ἀῤῥωστίης ἐστὶν οὐκ  εὐήθεος.”
“Καρδίης πόνος καὶ σφυγμὸς ὑποχονδρίων,πυρετοῦ περιψυχθέντος, κακὸν,ἄλλως τε κἢν ἐφιδρῶσιν.”
“Ὑποχονδρίων σύντασις, μετὰ κώματος ἀσώδεος, κεφαλαλγικῷ, τὰ παρ´ οὖς ἐπαίρει.”
Με τον όρο “υποχόνδριοι πόνοι” οι γιατροί της εποχής εκείνης περιέγραφαν:
α) τις περιοχές του σώματος που εντοπίζονται υπό των χόνδρων των αρθρώσεων και τις παθήσεις αυτών.
β) τις  πεπτικές διαταραχές που σχετίζονται με τη χοληδόχο κύστη, το συκώτι και την σπλήνα.
Ποιο ήταν το βάρος μιας δραχμής;
Το κυριότερο μέταλλο που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες σαν νόμισμα ήταν ο άργυρος.
Σαν μονάδα βάρους συνήθως χρησιμοποιούσαν την ασημένια αττική δραχμή που ισοδυναμούσε με 4,36 γραμμάρια.
Ο οβολός,
η δραχμή,
η μνα και το τάλαντο ήταν οι μονάδες βάρους τους οι οποίες κατόπιν έγιναν νομισματικές μονάδες.
Το βάρος της ασημένιας δραχμής ήταν διαφορετικό από τόπο σε τόπο:
αττική δραχμή: 4,36 γραμμάρια
χιο-ροδιακή δραχμή: 3,87 γραμμάρια
αιγινήτικη δραχμή: 6,06 γραμμάρια κ.α

     Οἶνοι, ἔλαια, μύρα και το “οινάνθινο μύρο” του Διοσκουρίδη.
Ο Διοσκορίδης αφιερώνει στους οίνους γενικά έναν από τους πέντε τόμους της πραγματείας του “Περί Ύλης Ιατρικής”.
Μέσα από την έρευνα της πραγματείας του, παρατηρούμε να χρησιμοποιεί κάποιους από του οίνους για ιατρικούς σκοπούς.
Οι ιατρικοί οίνοι ήταν διαυγή ροφήματα που δραστικές ουσίες είχαν εκχυλιστεί δια διαλύσεως σε οίνους και τους προόριζαν οι αρχαίοι γιατροί για τη θεραπεία διάφορων παθήσεων.
Κάποιοι από αυτούς τους οίνους ήταν αρωματικοί, άκρως υγιεινοί, με μέλι ή χωρίς.
Θα βρούμε τον αψινθίτη οίνο,
το γλυχωνίτη οίνο,
το δάφνινο οίνο,
τον ελάτινο οίνο,
το δικταμνίτη οίνο,
το θυμίτη οίνο
τον κεδρίτη οίνο,
το μαραθίτη οίνο,
τον οινάνθινο οίνο, αλλά και το οινάνθινο μύρο,
το σχίνινο οίνο.
“Οινάνθην την εκ σταφυλής ευώδη μαράνας βάλε εις αμφάκινον έλαιον” διαβάζουμε. 
Οι οίνοι, τα έλαια και τα μύρα του Διοσκουρίδη ήταν χρήσιμα μέσα πρόληψης και θεραπείας.
Είχαν ισχυρές ιδιότητες όπως:
καθαρτικές,
μαλακτικές,
στυπτικές – δύναμιν δε έχουσιν στυπτικήν –
αντιπυρετικές,
αποχρεμπτικές!

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr