Λυγαριά – η αναφορά σε αυτήν του Διοσκουρίδη 2000 χρόνια πριν.

Λυγαριά – Το “Περί ύλης ιατρικής” είναι το μοναδικό γνήσιο έργο του Διοσκουρίδη αναμφισβήτητα.
Και διαβάζουμε τι έγραφε 2000 χρόνια πριν ο Διοσκουρίδης ο Αναζαρβεύς για τον πολύτιμο δενδρώδη θάμνο – το λύγο-στο Α βιβλίο του “Περί ύλης ιατρικής”
άγνος ή λύγος θάμνος εστί δενδρώδης
η άγνος ή λυγαριά είναι θάμνος δενδρώδης,που φυτρώνει δίπλα σε ποτάμια και πετρώδεις περιοχές και χαράδρες,με κλαδιά που σπάνε δύσκολα,φύλλα σαν της ελιάς,πιο μαλακά όμως.
Άλλη βγάζει λευκό άνθος μαζί με μια ελαφριά πορφυρότητα,ενώ άλλη βγάζει πορφυρό,και σπόρο σαν το πιπέρι.
Έχει ιδιότητες θερμαντικές και μαλακτικές.
Ο καρπός της,όταν πίνεται,βοηθάει όσους έχουν δαγκωθεί από φίδι,όσους πάσχουν από τη σπλήνα και όσους έχουν υδρωπικία.
Όταν πίνεται σε ποσότητα μιας δραχμής μαζί με κρασί,κατεβάζει γάλα και προκαλεί την έμμηνο ρύση,ενώ ελευθερώνει και το σπέρμα,χτυπάει όμως και το κεφάλι προκαλώντας νάρκη.
Το αφέψημα του ίδιου του φυτού και του καρπού βοηθά τις παθήσεις και τις φλεγμονές της μήτρας με ατμόλουτρα των γυναικείων οργάνων.
Ο σπόρος όταν πίνεται μαζί με γλήχωνα (το φλισκούνι-ο γλήχων ο ηδύοσμος) και γίνεται υποκαπνιστός και εισάγεται με βύσμα,προκαλεί την έμμηνο κάθαρση,ενώ ως κατάπλασμα διαλύει τον πονοκέφαλο,και γίνονται πλύσεις με αυτόν μαζί με ξύδι και λάδι σε όσους έχουν λήθαργο και φρενίτιδα.
Και τα φύλλα της,όταν γίνονται θυμίαμα και όταν στρώνονται από κάτω,διώχνουν τα φίδια,
(αυτό για τους ελεύθερους κατασκηνωτές) και όταν γίνονται κατάπλασμα ,βοηθούν όσους έχουν δαγκωθεί από τα φίδια,ενώ μαζί με βούτυρο και φύλλα αμπελιού μαλακώνουν τα σκληρώματα των όρχεων.
Ο σπόρος ως κατάπλασμα μαζί με νερό καταπραΰνει τις ραγάδες στον πρωκτό,ενώ μαζί με τα φύλλα θεραπεύει τα διαστρέμματα και τα τραύματα.
Φαίνεται μάλιστα ότι εμποδίζει τα συγκάματα κατά τις οδοιπορίες,αν κανείς κρατά στο χέρι του ένα κλαδί της (ας το δοκιμάσουν οι ορειβάτες που αντιμετωπίζουν τέτοιο πρόβλημα,δεν έχουν κάτι να χάσουν-λυγαριές είναι γεμάτη η Ελλάδα)
Έχει ονομαστεί “άγνος”,επειδή οι γυναίκες που παρέμεναν αγνές κατά τα Θεσμοφόρια,(η σπουδαιότερη γιορτή στην αρχαία Ελλάδα που γίνονταν κατά τον μήνα Πυανεψίωνα του Αττικού έτους ,προς τιμήν της Δήμητρας -της Θεάς που εισήγαγε τους θεσμούς -εξ ου και “Θεσμοφόρια”- και τους νόμους του εξευγενισμένου βίου, μετείχαν μόνο γυναίκες ,οι οποίες κατά την διάρκεια της γιορτή δεν είχαν ουδεμία επικοινωνία με τους συζύγους τους ,ενώ τα στρώματα από επιλεκτικά χόρτα και κλαδιά πάνω στα οποία κοιμούνταν είχαν καθαρτική δύναμη και καταλυτική επίδραση πάνω τους ) τη χρησιμοποιούσαν ως στρώμα,λέγεται μάλιστα “λυγαριά”,επειδή τα κλαδιά της είναι ευλύγιστα……
Αυτή λοιπόν είναι η αναφορά (το κείμενο με την πράσινη γραμματοσειρά ) του μεγάλου γιατρού της αρχαιότητας στη λυγαριά.
     read more: Λυγαριά, το πολύτιμο βότανο που λατρεύει τις γυναίκες
Κείμενο και επιμέλεια κειμένου thalia-botanologia.gr
Ας θυμηθούμε:Tα βότανα ως ανοσοποιητικοί ενεργοποιητές και γνήσια προσαρμογόνα