Μέντα – Έτσι σαν παραμύθι για την όμορφη Μίνθη,την κόρη του Κωκυτού

Μέντα – και αν κάποιος κατονομάσει όλες τις ιδιότητές της, τότε ξέρει και πόσα ψάρια κολυμπούν στον Ινδικό-έτσι περιγράφει την μέντα ένας ποιητής του 12ου αιώνα.

Σπάνια λοιπόν ο Πλούτωνας -ο θεός του Άδη- επισκεπτόταν τον πάνω κόσμο αλλά, σε ένα από τα σπάνια αυτά ταξίδια του στον κόσμο αυτό ερωτεύτηκε.
Ερωτεύτηκε ο θεός μας μια όμορφη πανέμορφη νύμφη, τη νύμφη Μίνθη-μέντα!
Η όμορφη Μίνθη, κόρη του ποταμού Κωκυτού εντυπωσιάστηκε -και ποια δεν θα εντυπωσιαζόταν άλλωστε- από το λαμπρό και ολόχρυσο άρμα του θεού, το οποίο έσερναν τέσσερα υπέροχα μαύρα άτια!
Ο Πλούτωνας -δεν έχασε την ευκαιρία- και προσπάθησε να αποπλανήσει την όμορφη.
Ξέχασε όμως ο θεός ότι είχε και μία σύζυγο!
Την Περσεφόνη!
Και η Περσεφόνη -όπως κάθε σύζυγος- κατάλαβε τις προθέσεις του συζύγου της και χωρίς να χάσει χρόνο και με την δύναμη που διαθέτουν οι θεές χάλασε τα σχέδια του θεού άντρα της.
Έτσι από την μια στιγμή στην άλλη η όμορφη Μίνθη μεταμορφώνεται από το μαγικό ραβδάκι της Περσεφόνης σε ένα αρωματικό φυτό,στην ευωδιαστή μέντα.

Και οι παραδόσεις πολλές για αυτό το πανέμορφο και ευωδιαστό βότανο με τα πάμπολλα είδη.
Έτσι -εκεί γύρω στον μεσαίωνα- πίστευαν ότι όταν κάποιος έβρισκε ανθισμένη μέντα την ημέρα των γενεθλίων του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή -στις 24 του Ιουνίου- θα ήταν ευτυχισμένος για όλη του την ζωή.
 Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι με δυόσμο πριν από το γεύμα – όλα τα τραπέζια εκείνα τα μακρινά χρόνια ήταν ξύλινα ,δεν θα μπορούσαν να ήταν κάτι άλλο*
Επίσης, αρωμάτιζαν το νερό τού μπάνιου τους με μέντα και δυόσμο.
Από τον 6ο αιώνα συναντάμε για πρώτη φορά κρέμες καθαρισμού δοντιών με δυόσμο.
Ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός χρησιμοποιούσαν την μέντα σε πολλές περιπτώσεις και ήταν ένα από τα πιό χρησιμοποιούμενα βότανα
Οι Άραβες λατρεύουν τη μέντα, ορκίζονται στο όνομα της και πολλές φυλές τους από την αρχαιότητα ακόμα τη χρησιμοποιούσαν σε μορφή ροφήματος για σεξουαλική διέγερση και μάλιστα σε αρκετά μεγάλες ποσότητες, γιατί αλλιώς έχει την ακριβώς αντίθετη δράση.
Ο δε Σαίξπηρ δεν ξεχνά να μας υπενθυμίσει πως μαζί με τη λεβάντα και το δεντρολίβανο, ή μέντα είναι ιδανικό διεγερτικό για τους κυρίους της μέσης ηλικίας.
Οι Αγγλοσάξονες χρησιμοποιούσαν αρκετά είδη μέντας για να παρασκευάσουν μια αλοιφή που γιάτρευε όλες τις αρρώστιες – όπως έλεγαν.
Με το  φλισκούνι -που και αυτό είναι είδος μέντας- παρασκεύαζαν, τα παλιά εκείνα χρόνια, ένα ποτό που όποιος το έπινε μπορούσε “να δει το μέλλον”.
Μέντα στον κήπο σου, λεφτά στο πουγκί σου – έλεγαν- γιατί είπαμε, την δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς!
Και ούτε θα έμενε μακρυά από τον έρωτα η όμορφη Μίνθη, για αυτό και
συμβολίζει το φλογερό έρωτα και το πάθος καθώς βρίσκεται υπό την επίδραση της θεάς Αφροδίτης όπως μας πληροφορεί ο Nicholas Culpeper.
Και η Σεχραζάντ κάθε αυγή αναζωογονούσε τον εαυτό της πίνοντας αρκετά φλιτζάνια με ρόφημα μέντας για να μπορέσει να συνεχίσει την αφήγηση των ιστοριών του “χίλιες και μία νύχτες”.
Στην γλώσσα των λουλουδιών η μέντα αντιπροσωπεύει την σοφία και την αρετή!
Και να τώρα ένα όμορφο ρόφημα μέντας:
– Στον χυμό τεσσάρων ροδιών προσθέτουμε κοπανισμένα επτά με οκτώ φυλλαράκια μέντας.
Και για ευωδιαστή αναπνοή:
– Μετά από κατανάλωση αλκοόλ μασάμε από ένα παχύ μείγμα πάστας που έχουμε κάνει με κοπανιστή μέντα και μέλι.

Στη βοτανική η λέξη “mint”  είναι η κοινή ονομασία για οποιοδήποτε από τα διάφορα ποώδη φυτά που αποτελούν το γένος Mentha, μια ταξινομική ομάδα περίπου 25 ειδών αρωματικών, σχεδόν αποκλειστικά πολυετών φυτών της οικογένεια mint Lamiaceae.

Σε επόμενα άρθρα θα δούμε και τις πολύτιμες ιδιότητες και χρήσεις διάφορων ειδών της οικογένειας Mint

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia –botanologia.gr

*Τα μεγάλα καλοκαιριάτικα φαγοπότια γίνονταν πάντα κάτω από τη κληματαριά.