Ακούγοντας τους θεραπευτές -Πολλά φάρμακα ανακαλύφθηκαν χάρη στην παρατήρηση παραδοσιακών πρακτικών.

Γιατί να αντλούμε από την πηγή των προγονικών γνώσεων;
Οι εθνοβοτανολόγοι απαντούν σθεναρά : 24 000 φυτά χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική σε ολόκληρο τον κόσμο.
Και δύο Αμερικάνοι “τενόροι” της εθνοφαρμακολογίας ο Paul Alan Cox, Ph.D. και ο Michael J. Balick, Ph.D , συμφωνούν και επαυξάνουν:
Όταν οι λαοί ζουν εδώ και πολλές δεκαετίες σε περιοχές όπου η χλωρίδα ποικίλει και μεταδίδουν τις συνταγές τους από γενιά σε γενιά η χρήση ενός θεραπευτικού φυτού παρέχει τόσες ορθές πληροφορίες όσες και οι κλινικές δοκιμές μεγάλης κλίμακας.
Με το πέρασμα των αιώνων , οι λαοί επέλεξαν τα πιο δραστικά φυτικά είδη και απέρριψαν τα τοξικά φυτά.
Και ο Pierre Potier αφηγείται : “Στην Νέα Καληδονία, ένας φίλος φαρμακολόγος , ο Τεό Τορνελιέ , γνώριζε πολύ κόσμο στο νησί.
Χάρη σε αυτόν συνάντησα έναν θεραπευτή κατά τη διάρκεια μιας αποστολή μερικών εβδομάδων στο πρωτογενές δάσος.
Ο Τεό Τορνελιέ μου έδειξε ένα παράκτιο φυτό που θεράπευε τη φλεγμονή των γαγγλίων.
Παρόμοιο με μεγάλο φασόλι αυτό το είδος ονομάζεται Canavalia maritime
Από αυτό βγαίνουν οι ήδη γνωστές καναβαλίνες-Canavanines” και συνεχίζει: 
“Στην εθνοβοτανολογική έρευνα , πρώτα από όλα πρέπει να πιστεύεις στην θεραπευτική δράση και έπειτα να την αποδεικνύεις επιστημονικά
Πολλά φάρμακα ανακαλύφθηκαν χάρη στην παρατήρηση παραδοσιακών πρακτικών.
Το κινίνο στους Περουβιανούς,
η αρτεμισινίνη στους Κινέζους,
η ρεζερπίνη στους λαούς της Ινδίας…
Και η διγιταλίνη στους Άγγλους!
1785
Μια σεβάσμια αγρότισσα της κομητείας του Shropshire στην Αγγλία περιποιείται άτομα που πάσχουν από οιδήματα, λόγω καρδιακής ανεπάρκειας, με αποξηραμένα φύλλα δακτυλίτιδας….
Ο William Withering** γιατρός της περιοχής, γνωρίζει αυτή την πληροφορία από την ίδια την θεραπεύτρια.
Επιβεβαιώνει το ενδιαφέρον της δακτυλίτιδας μέσα από μια κλινική μελέτη, μελετάει το στενό όριο ανάμεσα στην αποτελεσματική δόση και την τοξική αναλογία και εκλαϊκεύει την χρήση της.
Αποδεικνύει πως αυτό το φάρμακο έχει ισχυρή επίδραση στις κινήσεις της καρδιάς.
Τον δέκατο ένατο αιώνα, η εταιρία φαρμακευτικής στο Παρίσι έχει κηρύξει έναν διαγωνισμό, προκειμένου να εξαχθεί το ενεργό συστατικό που θα έδεινε τέλος στη χρήση ενός σκληρού φαρμάκου¨.
Το 1867, ο Κλοντ-Αντολφ Νατιβελ καταλήγει μετά από 25 χρόνια προσπαθειών, στην καθαρή διγιταλίνη
Με το παρατσούκλι το όπιο της καρδιάς, η διγιταλίνη θα ανακουφίσει εκατομμύρια πάσχοντες από καρδιακή ανεπάρκεια.
Η διγιτoξίνη, λόγια ονομασία της διγιταλίνης, και η διγιτοξίνη που εξάγονται από την Digitalis purpurea, έχουν πάντα μια θέση επιλογής στην καρδιαγγειακή θεραπευτική.
Η ηλικιωμένη Αγγλίδα θεραπεύτρια μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έσωσε εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. 

Σημειώσεις:
* Η διγοξίνη, που πωλείται με την επωνυμία Lanoxin μεταξύ άλλων, είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία διαφόρων καρδιακών παθήσεων.
Τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται στην κολπική μαρμαρυγή, στον κολπικό πτερυγισμό και την καρδιακή ανεπάρκεια.
Η διγοξίνη λαμβάνεται από το στόμα ή με ένεση σε φλέβα.
Η διγοξίνη απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1930 από το φυτό δακτυλίτιδα-Digitalis lanata.
Είναι στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Το 2017, ήταν το 168ο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από 3 εκατομμύρια συνταγές.
Τα παράγωγα φυτών του γένους Digitalis έχουν μακρά ιστορία ιατρικής χρήσης.
Ο Άγγλος ιατρός  William Withering πιστώνεται με την πρώτη δημοσιευμένη περιγραφή της χρήσης παραγώγων Δακτυλίτιδας στο βιβλίο του 1785, An Account of the Foxglove and some of its Medical Uses With Practical Remarks on Dropsy and Other Diseases.
Τα αποτελέσματα εξηγήθηκαν για πρώτη φορά από τον Άρθουρ Ρόμπερτσον Κάσνι.
Το όνομα προέρχεται από τη διγιτοξίνη.
**Ο William Withering FRS (17 Μαρτίου 1741 – 6 Οκτωβρίου 1799) ήταν Άγγλος βοτανολόγος,
γεωλόγος,
χημικός και ιατρός
Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia-botanologia.gr