Διατροφή – μύθοι και προπαγάντα

…μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Michael Pollan “Διατροφή – μύθοι και προπαγάντα”
Η ξεχωριστή οικολογία των εντέρων μας βοηθά στον καθορισμό του πόσο αποτελεσματικά αφομοιώνουμε αυτά που τρώμε, έτσι οι ίδιες εκατό θερμίδες φαγητού μπορούν να αποφέρουν λιγότερη ή περισσότερη διατροφική ενέργεια ανάλογα με την ποσότητα των βακτηρίων που εγκαθίστανται μόνιμα στο έντερό μας.
Με τη σειρά της, η ισορροπία μεταξύ των διαφόρων ειδών βακτηρίων μπορεί να οφείλεται στα γονίδιά μας ή σε κάποιο στοιχείο του περιβάλλοντός μας.
Έτσι δεν υπάρχει τίποτα το μηχανικό όταν τρώμε την τροφή μας και η αντιμετώπιση της τροφής ως ένα είδος καυσίμου οδηγεί σε απόλυτες παρανοήσεις.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι, παραδόξως, η πεπτική οδός έχει περίπου τόσους νευρώνες όσους και η σπονδυλική μας στήλη!
Δεν ξέρουμε ακόμα με ακρίβεια ποιος είναι ο σκοπός τους, όμως η ύπαρξή τους καταδεικνύει ότι κατά τη διάρκεια της πέψης συμβαίνουν και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα από μια απλή διάσπαση των τροφών σε χημικές ουσίες.
Επίσης οι άνθρωποι δεν τρώνε θρεπτικές ουσίες, τρώνε τροφές και οι τροφές συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά από τις θρεπτικές ουσίες που περιέχουν. – σημείωση δική μου: ας θυμηθούμε τη συνέργεια Βότανα και συνέργεια – Η αλληλεπίδραση μεταξύ των συστατικών τους
Οι μελετητές, στη βάση της επιδημιολογικής σύγκρισης διαφορετικών πληθυσμών, πίστευαν επί μακρόν ότι ένα διαιτολόγιο που περιέχει πολλά φρούτα και λαχανικά προσφέρει κάποια προστασία από τον καρκίνο.
Έτσι είναι φυσικό να αναρωτιούνται ποιες θρεπτικές ουσίες σε αυτές τις φυτικές τροφές φέρουν αυτό το αποτέλεσμα.
Μια υπόθεση είναι ότι ο άγνωστος παράγοντας είναι τα αντιοξειδωτικά των φρέσκων προϊόντων της γεωργίας μας, συστατικά όπως η β-καροτίνη,
το λυκοπένιο,
η βιταμίνη Ε και πολλά άλλα.
Από θεωρητική άποψη, αυτό έχει νόημα- τα μόρια αυτά, τα οποία παράγουν τα ίδια τα φυτά για να προστατευτούν από τις πολλές αντιδράσεις του οξυγόνου που συμβαίνουν στη διάρκεια της φωτοσύνθεσης, απορροφούν τις ελεύθερες ρίζες και μπορούν να βλάψουν το DNA και να προκαλέσουν καρκίνους.
Έτσι τουλάχιστον φαίνεται να λειτουργούν στο δοκιμαστικό σωλήνα.
Επιπλέον, αν απομονώσουμε τα μόρια αυτά από τα πλαίσια της τροφής εντός της οποίας βρίσκονται, όπως κάναμε για να δημιουργήσουμε αντιοξειδωτικά συμπληρώματα, αυτά παύουν να λειτουργούν.
Πράγματι, όσον αφορά τη β-καροτίνη που προσλαμβάνεται ως συμπλήρωμα, μία έρευνα κατέγραψε ότι σε μερικούς ανθρώπους μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο συγκεκριμένων καρκίναων.
Ωχ!
Τι συμβαίνει εδώ?
Δεν ξέρουμε.
Ίσως έχουμε να κάνουμε με καπρίτσια της ανθρώπινης πέψης.
Ίσως οι ίνες ή κάποια άλλα συστατικά του καρότου να προστατεύουν το αντιοξειδωτικό μόριο από τη διάλυσή του από τα οξέα του στομάχου στην αρχή της διαδικασίας της πέψης.
Ίσως πάλι, εμείς να απομονώσαμε το λάθος αντιοξειδωτικό.
Η βήτα είναι απλώς μία από ένα πλήθος καροτινών που βρίσκονται σε ένα συνηθισμένο φρούτο.
Ίσως να εστιάσαμε στη ΜΗ σωστή.
Ίσως η β-καροτίνη να λειτουργεί ως αντιοξειδωτικό σε συνεργασία με κάποια άλλη φυτική ουσία ή διαδικασία.
Ίσως κάτω από άλλες συνθήκες να συμπεριφέρεται ως οξειδωτικό!
Πράγματι, κοιτάζοντας τη χημική σύσταση μιας συνηθισμένης τροφής φυτικής προέλευσης, αντιλαμβανόμαστε την πολυπλοκότητα που ενεδρεύει εντός της.
* Να ένας κατάλογος των αντιοξειδωτικών που εξακριβώθηκαν σε ένα μικρό κλαδάκι θυμαριού:
56.53% monoterpenes,
28.69% monoterpene hydrocarbons,
5.04% sesquiterpene hydrocarbons και 1.84% oxygenated sesquiterpenes,
επίσης πολλά και ισχυρότατα flavonoids και phenolic antioxidants όπως οι ισχυρότατες zeaxanthin,
lutein,
pigenin,
naringenin,
luteolin και thymonin 
Το φρέσκο θυμάρι έχει ένα από τα υψηλότερα επίπεδα αντιοξειδωτικών, καθώς είναι πλούσιο σε μέταλλα και βιταμίνες που είναι απαραίτητες για τη βέλτιστη υγεία.
Το κάλιο,
ο σίδηρος,
το ασβέστιο,
το μαγγάνιο,
το μαγνήσιο και το σελήνιο συγκεντρώνονται στα φύλλα, ενώ το κύριο συστατικό του εκχυλισμένου ελαίου είναι η περίφημη thymol (45–47%}, ισχυρότατη αντισηπτική και αντιβιοτική ένωση,
Η thymol/θυμόλη είναι ένα σημαντικό φαινολικό συστατικό που ευθύνεται κυρίως για την αντιοξειδωτική δράση του θυμαριού.
Το ανθισμένο στέλεχος του θυμαριού περιέχει παράγωγα flavonoid όπως η apigenol και η luteolol,
phenolic acids such as cafeicκαι rosmarinic acids και tannins.
περιέχει 48.19% linalool και
21.3% carvacrol που είναι και τα κύρια terpenes
para-cymene 32–34%
carvacrol
caryophyllene,
camphene,
humulene,
α-terpeniol,
alpha-Thujene
alpha-Pinene
beta-Pinene
beta-Myrcene
alpha-Phellandrene
Carene<δ-2->
D-Limonene
beta-Phellandrene
para-Cymene
gamma-Terpinene
Terpineol
Terpinen-4-ol
Cyclohexene,
1-methyl-4-/5-methyl-1-methylene-4-hexeny
και βέβαια το θυμάρι είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε βιταμίνη Α,
σε βιταμίνη C,
σε βιταμίνη Κ,
σε βιταμίνη Ε,
σε βιταμίνη Β9/φολικό οξύ
σε βιταμίνη Β6/πυριδοξίνη, η οποία βοηθά στη διατήρηση των επιπέδων γ-αμινοβουτυρικού οξέος/GABA στον εγκέφαλο και δρα ως ανακουφιστικό από το στρες.
και ναι, μένουμε έκπληκτοι μπροστά σε αυτόν τον πλούτο!
Όταν τρώμε λοιπόν κάποιο φαγητό πασπαλισμένο με θυμάρι καταπίνουμε και όλες τις παραπάνω φυτοθρεπτικές ουσίες!
Τι θαύμα!
Κάποιες από αυτές τις χημικές ουσίες διασπώνται κατά τη διαδικασία της πέψης, κάποιες άλλες όμως συνεχίζουν να κάνουν μια σειρά από ακόμα μη εξακριβωμένες λειτουργίες στο σώμα μας.
Ίσως να θέτουν σε λειτουργία ή εκτός λειτουργίας τη δράση κάποιων γονιδίων ή να αναχαιτίζουν κάποια ελεύθερη ρίζα προτού διαταράξει έναν κλώνο του DNA στο βάθος κάποιου κυττάρου.
Θα ήταν θαυμάσιο να γνωρίζαμε πως λειτουργούν όλα αυτά, μπορούμε όμως εν τω μεταξύ να απολαμβάνουμε το θυμάρι, γνωρίζοντας ότι δεν μας προκαλεί κανένα κακό, μια που οι άνθρωποι το έτρωγαν ανέκαθεν και ότι μας κάνει καλό, μια που οι άνθρωποι το έτρωγαν ανέκαθεν και ότι ακόμα κι αν δεν κάνει τίποτα, μας αρέσει η γεύση το, βρε αδερφέ!

κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina/thalia

αποσπάσματα και από το βιβλίο του Michael Pollan “Διατροφή – μύθοι και προπαγάντα”
άλλες πηγές:
https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC9147557/
https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC4391421/
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0924224421006105
https://www.sciencedirect.com
https://journals.lww.com