Σίλφιον, το πολύτιμο εξαφανισμένο βότανο των αρχαίων ελλήνων

Το χάρισε ο ίδιος ο  Απόλλωνας στους Έλληνες.
Τους έκανε ένα τέτοιο δώρα που κανείς δεν θα το ξεχνούσε.
Ούτε το δώρο ούτε το δωρητή.
Και όλοι το αγάπησαν.
Και όλοι το λάτρεψαν.
Και όλοι πάσχιζαν να το αποκτήσουν και
όλοι μαζί το κατέστρεψαν και
το εξαφάνισαν από προσώπου Γης
Ήταν αφροδισιακό.
Ήταν αντισυλληπτικό.
Ήταν ιδανικό για τα προβλήματα των ματιών.
για το αναπνευστικό σύστημα,
για τα προβλήματα των πνευμόνων,
για τα προβλήματα των αρθρώσεων,
για τα προβλήματα του κυκλοφορικού συστήματος, 
ήταν λαχταριστό καρύκευμα,
ήταν πολύτιμο ακόμα και για τα ζώα
Το έχουν μνημονεύσει:
-. ο Ηρόδοτος, ο πατέρας της Ιστορίας σε ένα από τα ταξίδια του, ο βρέθηκε και στην Κυρηναϊκή.
Εκεί πρωτογνώρισε το σίλφιο, το οποίο, σύμφωνα με τον ιστορικό, είχε μελετήσει ο Αρισταίος, εγγονός του βασιλιά των Λαπίθων και μαθητής του Κενταύρου Χείρωνα.
-. ο Ιπποκράτης,
-. ο Θεόφραστος, ο οποίος περιέγραψε το βότανο, ως ένα βότανο με παχιές ρίζες καλυμμένες με μαύρο φλοιό. 
Ήταν υπερβολικά μακριές. 
Αν κρατούσαμε μία πάνω στο σώμα μας, θα ήταν περίπου η απόσταση από τον αγκώνα μέχρι την άκρη του μεσαίου δακτύλου – μια αρχαία μονάδα μέτρησης γνωστή ως πήχη. 
Αν και το φυτό ήταν “το πιο περίεργο”, είπε ότι είχε ένα κοίλο μίσχο λίγο σαν μάραθο και χρυσά φύλλα που έμοιαζαν με αυτά του σέλινου. 
-. ο Διοσκουρίδης, αναφέρεται σε ένα από τα 500 είδη φυτών που καταγράφονται στα έργα του Διοσκουρίδη, όπου σύμφωνα με τις περιγραφές του, το σίλφιον ήταν ένα σκιανθές φυτό, παρόμοιο με την “Ηράκλεια Πανάκεια” φάρμακο για όλες τις ασθένειες.
-. ο Πλήνιος ο πρεσβύτερος, ο οποίος αναφέρει ότι το τελευταίο κομμάτι του βοτάνου δόθηκε στο Νέρωνα.
-. o Συνέσιος τον Κυρηναίος, ο οποίος σε αντίθεση με τον Πλίνιο επιβεβαιώνει την ύπαρξη μιας μικρής ποσότητας σιλφίου στα τέλη του 4ου μ.Χ. 

Ο Ιπποκράτης έγραψε:
Όταν εξέχει το έντερο και δεν επιστρέφει στη θέση του, ξύστε σε μικρά κομμάτια, το καλύτερο και πιο συμπαγές σίλφιον και εφαρμόστε το ως κατάπλασμα.

Εικάζεται ότι το φυτό μπορεί επίσης να λειτουργούσε και ως αντισυλληπτικό, βασιζόμενο εν μέρει σε δήλωση του Πλίνιου, ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί «για την απομάκρυνση των υγρών που εκκρίνονται στην εμμηνόρροια».
Πολλά είδη στην οικογένεια του μαϊντανού έχουν οιστρογονικές ιδιότητες, ενώ ορισμένες, όπως το άγριο καρότο, έχουν βρεθεί να λειτουργούν ως αμβλωτικά – χημικές ουσίες που τερματίζουν μια εγκυμοσύνη.
Δεδομένου αυτού είναι πολύ πιθανό ότι το φυτό ήταν φαρμακολογικά δραστικό στην πρόληψη ή τη διακοπή της κύησης.

Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ την πραγματική ταυτότητα του σίλφιου, αλλά μπορούμε να μάθουμε από την εξαφάνισή του. 
Η τελευταία έρευνα της Κυρήνης έδειξε ότι πολλά είδη εξαφανίζονται γρήγορα, καθώς για άλλη μια φορά ο σεβασμός μας προς τη Γη που μας θρέφει όλο και μειώνεται.
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μπορεί να έχει φύγει προ πολλού – αλλά φαίνεται ότι επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.

Σημειώσεις
 1.- Η υπερβόσκηση (overgrazing) συμβαίνει όταν τα φυτά εκτίθενται σε εντατική βόσκηση για παρατεταμένες χρονικές περιόδους ή χωρίς επαρκείς περιόδους ανάκαμψης.
Μπορεί να προκληθεί είτε από τα ζώα στη κακή διαχείριση των γεωργικών εφαρμογών ή από υπερπληθυσμών ιθαγενών ή μη ιθαγενών άγριων ζώων.
2.- Η υπερεκμετάλλευση (overexploitation), που ονομάζεται επίσης υπερσυγκομιδή (overharvesting), αναφέρεται στην συγκομιδή μιας ανανεώσιμης πηγής μέχρι του σημείου της φθίνουσας απόδοσής της.
Η παρατεταμένη υπερεκμετάλλευση, μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή των πόρων.
4.- Η ερημοποίηση (desertification) είναι ένα είδος υποβάθμισης της γης, στην οποία μια σχετικά στεγνή περιοχή γης γίνεται όλο και πιο άγονη, συνήθως χάνοντας τα υδάτινα συστατικά του όπως επίσης τη βλάστηση και την άγρια πανίδα.
5.- Κατάπλασμα, ονομάζεται η μαλακή υγρή φαρμακούχος μάζα, η οποία συχνά θερμαίνεται και που απλώνεται στο ύφασμα πάνω από το δέρμα, για τη θεραπεία του πόνου, της φλεγμονής ή του επώδυνου μέρους του σώματος.
Μπορεί επίσης, να χρησιμοποιηθεί σε πληγές, όπως τα κοψίματα.