Το σκόρδο -Allium sativum L. fam. Alliaceae- είναι ένα από τα πιο μελετημένα λαχανικά -βότανα, διότι έχει προσελκύσει την προσοχή της σύγχρονης ιατρικής, εξαιτίας της ευρέως διαδεδομένης πίστης ότι θεραπεύει πολλές παθήσεις και συμβάλλει στη διατήρηση της καλής υγείας. Είναι γνωστό πως τα λαχανικά του γένους Allium, όπως το σκόρδο έχουν χρησιμοποιηθεί καθ ‘όλη τη διάρκεια της γραφτής ιστορίας  για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Για αιώνες χρησιμοποιήθηκε ως παραδοσιακή θεραπεία για τις περισσότερες διαταραχές, παθήσεις και ανισορροπίες του ανθρώπινου οργανισμού. Ο θρύλος του για τις θεραπευτικές του ιδιότητες έχει περάσει από γενιά σε γενιά εδώ και χιλιάδες χρόνια. Τα ιστορικά στοιχεία αποδεικνύουν, ότι το σκόρδο μαζί με το κρεμμύδι χρησιμοποιήθηκαν στη διατροφή, σε θρησκευτικές τελετές και στην ιατρική στην αρχαία Σουμερία το 4000 π.Χ, στους δε  τάφους της αρχαίας Αιγύπτου το 3200 π.Χ., στο παλάτι της Κνωσού στην Κρήτη και στα ερείπια της Πομπηίας το 100 μ.Χ., βλέπουμε να απεικονίζονται βολβοί σκόρδου. Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως η πρώτη απεργία που έγινε στην Αίγυπτο στο τέλος της 20ης δυναστείας, δηλαδή περίπου 3500 χρόνια πριν, ήταν όταν ο Φαραώ Ραμσής Γ’ διέκοψε την παροχή σκόρδων στους εργάτες που κατασκεύαζαν τις πυραμίδες. Οι Κινέζοι το χρησιμοποιούν τουλάχιστον για 4000 χρόνια. Ο αιγυπτιακός ιατρικός πάπυρος The Codex Ebers πού χρονολογείται κοντά στο 1500 π.Χ. αναφέρει 24 συνταγές για πονοκέφαλους, πονόλαιμο και σωματική αδυναμία. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος στο Historia Naturalis αναφέρει συνταγές με το σκόρδο για 61 αρρώστιες, όπως γαστρεντερικές διαταραχές, δαγκώματα από σκύλους και φίδια, τσιμπήματα από σκορπιούς, άσθμα, ρευματισμούς, αιμορροΐδες, έλκη, απώλεια όρεξης, σπασμούς, τρέμουλο και φυματίωση. Ο Ιπποκράτης χορηγούσε το σκόρδο ως καθαρτικό και διουρητικό, για θεραπεία των όγκων της μήτρας και σαν αντιπυρετικό. Ο Διοσκουρίδης το ονομάζει σκόρδον το ήμερον και το αναφέρει ως ένα από τα πλέον εύγευστα και τονωτικά φάρμακα, γι’ αυτό και οι Αρχαίοι Έλληνες, αλλά και οι παρά τις ακτές της Μεσόγειου λαοί, το μεταχειρίζονταν πολύ. Ο Θεόφραστος το ονομάζει ως σκόρδον ή σκόροδον και αναφέρει ότι το χρησιμοποιούσε και ο Αριστοτέλης Στην σύγχρονη παραδοσιακή ιατρική το σκόρδο έχει εκπληκτική φήμη. Χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως αντισηπτικό, εφιδρωτικό, διουρητικό, αποχρεμπτικό, διεγερτικό, τονωτικό, καρδιοτονωτικό, αντικαταρροϊκό, αντιμεθυστικό, αντιπυρετικό, αντιυπερτασικό και για τη θεραπεία παθήσεων όπως το άσθμα, ο βήχας, η δυσκολία της αναπνοής, η χρόνια βρογχίτιδα, η λέπρα,  ο κοκκύτης, η επιληψία, οι ρευματικές παθήσεις. Στην αρχή του αιώνα οι αλοιφές, οι κομπρέσες και εισπνεόμενα ιάματα από σκόρδο ήταν το πλέον προτιμότερο φάρμακο κατά της φυματίωσης. Ο πρώτος που σημείωσε την αντιβιοτική δράση του σκόρδου ήταν ο Louis Psteur το 1858. Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το σκόρδο χρησιμοποιήθηκε για τον τύφο και τη δυσεντερία, ενώ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βρετανοί γιατροί που θεράπευαν τα τραύματα της μάχης με σκόρδο, ανέφεραν πλήρη επιτυχία σε περιπτώσεις σηπτικής δηλητηρίασης και γάγγραινας. Στις αρχές του αιώνα η κυβέρνηση της Ρωσίας, ονόμασε το σκόρδο  ρωσική πενικιλίνη όταν ξέμεινε από αντιβιοτικά και το λάδι του σκόρδου και το σκόρδο ολόκληρο χρησιμοποιήθηκε εκτενώς από τη Ρωσική Ιατρική. Οι ρώσοι γιατροί χρησιμοποιούσαν επίσης το πτητικό εκχύλισμα του σκόρδου σχεδόν αποκλειστικά με τη μορφή ατμών και εισπνοών. Λέγεται πως και στην μετέπειτα πρώην Σοβιετική Ένωση το σκόρδο το αποκαλούταν ρωσική πενικιλίνη και ήταν τόσο συνηθισμένο, που κάποτε η κυβέρνηση εισήγαγε 500 τόνους σκόρδο για να καταπολεμηθεί μία επιδημία γρίπης. Τέσσερις σκελίδες σκόρδου αντιστοιχούσαν σε μία δόση πενικιλίνης για έναν ενήλικα, – αυτή ήταν η αντιστοιχία. Επίσης θεωρούσαν το σκόρδο γιατρικό για το κρυολόγημα, τον κοκίτη και τις εντερικές διαταραχές. Ακόμα και ο dr Albert Schweitzer* χρησιμοποιούσε σκόρδο για να θεραπεύσει στην Αφρική τη δυσεντερία και σαν αντισηπτικό, για να παρεμποδίσει την γάγγραινα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.            *ο dr Albert Schweitzer έλεγε χαρακτηριστικά: κάθε ασθενής κουβαλάει μέσα του τον δικό του γιατρό. Το βάμμα του σκόρδου έχει χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιείται εκτενώς στην ιατρική, όπως και το αιθέριο έλαιό του, το οποίο μαζί με αιθέριο έλαιο από φύλλα αγγελικής, για εντριβές,– ισχυρό μείγμα, το οποίο πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο από αρωματοθεραπευτές Και βέβαια το σκόρδο έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως ως συστατικό τροφίμων, ως μπαχαρικό και αφροδισιακό. Οι σύγχρονες έρευνες επιβεβαιώνουν όλους τους ισχυρισμούς για το σκόρδο και αποδεικνύουν πως οι ιδιότητες του σκόρδου προκύπτουν από έναν συνδυασμό ποικίλων βιολογικά δραστικών ουσιών, που όλες μαζί είναι υπεύθυνες για την ισχυρή θεραπευτική του δράση.  Επίσης αυτό που παρατηρείται σε πάρα πολλές έρευνες για το σκόρδο και όλα τα είδη του γένους Allium είναι οι ισχυρές αντιβακτηριακές ιδιότητες των ακατέργαστων εκχυλισμάτων τους, τα οποία έχουν και την υψηλότερη συγκέντρωση allicin, ουσία με ισχυρότατες αντιβακτηριακές ιδιότητες και δράσεις. Σκόρδο – ο πολύτιμος βολβός Είναι βότανο γνωστό σε όλους μας για τη συμβολή του στη μαγειρική αλλά και για τη δριμεία οσμή και γεύση του. Όλοι μας έχουμε ακούσει ότι είναι ένα από τα ιδανικότερα βοτανολογικά φάρμακα, ένα πανίσχυρο θεραπευτικό γιατρικό για ένα πλήθος προβλημάτων υγείας, εντελώς ασφαλές για χρήση στο σπίτι. Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε φρέσκο, αφυδατωμένο σε σκόνη ή αποξηραμένο. Οι ιδιότητες του έχουν μελετηθεί σε κλινικές δοκιμές και έρευνες καθώς και σε επιδημιολογικές μελέτες και έχουν μελετηθεί εκτενώς οι αντιμικροβιακές, αντιθρομβωτικές και  αντιοξειδωτικές του ιδιότητες καθώς και η ιδιότητά του να μειώνει τα επίπεδα των λιπιδίων στο αίμα. Οι ισχυρές αντινεοπλασματικές ιδιότητες του, οι οποίες οφείλονται στις ενώσεις του θείου ή στη συνέργεια των συστατικών του, έχουν επίσης μελετηθεί επισταμένως. Όλα αυτά τα χρόνια το σκόρδο έχει χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο για την πρόληψη ή τη θεραπεία ενός ευρέος φάσματος παθήσεων ενώ από το 1500 π.Χ., οι Αιγύπτιοι είχαν εντοπίσει είκοσι δύο (22) διαφορετικές χρήσεις του, όπως η ανακούφιση από τους πονοκέφαλους, η επαναφορά της σωματικής ευρωστίας και πολλά άλλα. Οι βασικές δράσεις του σκόρδου Το σκόρδο, Allium sativum, που αναπτύχθηκε αρχικά στην Κεντρική Ασία, έχει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες με βάση την αντιβακτηριακή, αντιμυκητιακήκαι αντιική δράση του και γενικά δρα μέσω του καρδιαγγειακού συστήματος. Το σκόρδο έχει προταθεί εδώ και πολλά χρόνια από επιδημιολογικές μελέτες και εργαστηριακά πειράματα, σαν θεραπεία για πάρα πολλές παθήσεις, και βέβαια έχουν επισημανθεί τα προβλήματα που παρουσιάζονται κατά τη θερμική του επεξεργασία. Πρέπει να γνωρίζουμε  πως το σκόρδο χάνει τις ισχυρές του ιδιότητες και δράσεις όταν θερμαίνεται. Παρ’ όλα αυτά, το σκόρδο καθημερινά, κατά τη διαδικασία του μαγειρέματος, επεξεργάζεται σε υψηλές θερμοκρασίες … Συνεχίστε να διαβάζετε το Το σκόρδο, ο πολυτιμότερος βολβός του πλανήτη, με την ισχυρότερη θεραπευτική δύναμη..